Z moich obserwacji wynika, że często studenci lub absolwenci kierunków biznesowych zakładają, że sam fakt ukończenia studiów wystarczy, aby z sukcesami prowadzić własny biznes. Spotkałem się też z tak zwanym wyczekiwaniem "końca nauki". Tacy studenci myślą, że po studiach mogą już przestać się uczyć. Rzecz jasna takie podejście, to duży błąd, który sprawia, że takie osoby pozostają w tyle za konkurencją, która będzie uczyła się i rozwijała przez całe życie.
Innym negatywnym przekonaniem, które można nabyć na studiach jest przekonanie, że na wszystko jest w życiu jedna odpowiedź. Myślę, że może to wynikać z testów, które przeważają w trakcie każdej sesji. W testach tych najczęściej jedna odpowiedź jest prawidłowa. Natomiast biznes i otoczenie, w którym on działa jest bardzo złożone i wielowymiarowe i najczęściej na wiele pytań nie ma jednej dobrej odpowiedzi.
Studentów na studiach uczy się również kształcenia się w jednej zawężonej dyscyplinie. Na każdym kierunku wybierają oni specjalizację. Z kolei wybór specjalizacji może prowadzić do (moim zdaniem) złego przekonania, że powinno się być specjalistą w jakiejś wąskiej dziedzinie. Takie podejście może być dobre, jeśli ktoś wiąże swoją przyszłość z karierą w korporacji, natomiast w biznesie trzeba mieć szeroką wiedzę ogólną z różnych obszarów i raczej umiejętność wybierania i łączenia potrzebnych specjalistów.
Zaobserwowałem jeszcze jedną rzecz, która utrudnia żakowi otwarcie i prowadzenie własnego biznesu. Ludzie po studiach statystycznie zarabiają więcej (choć są oczywiście od tej reguły wyjątki) i jeśli człowiek kilka lat po studiach doszedł w korporacji do pięciocyfrowej wypłaty co miesiąc, to najzwyczajniej często nie chce mu się ryzykować i rzucać takiej dobrej posadki, po to, aby wystartować z własnym niepewnym biznesem. Gdyby ten człowiek nie poszedł na studia, zarabiałby najpewniej znacznie mniej i byłby bardziej skłonny, aby podjąć ryzyko i otworzyć własny biznes.
