Samice psów średnio dwa razy w ciągu roku przechodzą przez okres rui, który może trwać od dwóch tygodni do miesiąca. Rozpoznanie cieczki nie jest wbrew pozorom tak łatwe, jak mogłoby się nam wydawać – nierzadko bowiem upływ w okolicach narządów rodnych jest niemal niedostrzegalny. Częstym objawem towarzyszącym rui jest opuchnięcie i zaczerwienienie stref intymnych. Pierwsza ruja występuje zazwyczaj w okolicach siódmego miesiąca życia i już w tym momencie suka może zajść w ciążę. Oczywiście, opiekun musi pamiętać, że pojawienie się cieczki nie jest wystarczającą motywacją do podjęcia decyzji o rozrodzie. Organizm tak młodego czworonoga nie jest jeszcze przygotowany do noszenia potomstwa, dlatego też rozród psów może nastąpić dopiero po ukończeniu przezeń pierwszego roku życia.
Rozród psów – uregulowania prawne
Do rozrodu wykorzystywane są samice w wieku od 1,5 roku do 7 lat. Samce również powinny ukończyć 12 miesiąc życia – młodsze osobniki mogą być bowiem nieprzygotowane psychicznie do aktu kopulacji. Regulamin Związku Kynologicznego w Polsce wyraźnie określa warunki, jakie muszą być spełnione, aby doszło do rozrodu. Suki nie mogą być kryte częściej niż raz do roku; uważa się, że po takim okresie samica jest w pełni zregenerowana po ciąży i odchowaniu miotu. Warto jednak zauważyć, że wedle regulaminu suka może zostać pokryta raz w roku kalendarzowym, zatem jeśli urodziła w listopadzie, może równie dobrze zajść w ciążę w marcu następnego roku. Hodowcy, którzy nie mają potrzeby częstego krycia, powinni jednak omijać te drobne niedopowiedzenie.
Jeżeli jednak miot był wyjątkowo liczny, bądź suka poważnie chorowała, powinniśmy przedłużyć okres jednego roku regeneracji nawet do 2 lat. Jeżeli w pierwszym miocie było tylko jedno szczenię, specjaliści zalecają krycie suki przy kolejnej cieczce. Idealnym rozwiązaniem byłoby, aby suka w ciągu całego życia odchowała od trzech do pięciu miotów. Taka liczba ciąż i porodów nie obciąży jej nadmiernie i nie wpłynie negatywnie na kondycję fizyczną.
Rozród psów – akt prokreacji
Sam akt prokreacji zaczyna się od wydania wyraźnego gestu przez samicę, przyzwalającego na współżycie. Rozród psów powinien być przez cały czas kontrolowany przez właścicieli – w razie pojawienia się komplikacji, np. zakleszczenia się, uspokajają zwierzęta.
Jeżeli rozród psów nie jest naszym priorytetem i nie planujemy organizacji hodowli, warto poddać zwierzęta zabiegowi sterylizacji bądź kastracji. Decydując się na kastrację farmakologiczną, musimy być świadomi, że zaburza ona gospodarkę hormonalną psa. Kastracja chirurgiczna, opierająca się na usunięciu macicy lub jąder u samca, jest z kolei zupełnie bezpieczna i nie wpływa na komfort życia zwierzęcia.
