Czym jest beton komórkowy?

Aluminium silnie reaguje z wapnem, przez co betonowa masa ulega spienieniu, w wyniku czego powstają w nim jednorodne pory, zwane komórkami (gazobeton). Innym sposobem otrzymania betonu komórkowego jest dodanie do mieszanki czynnika pianotwórczego, który wprowadza pęcherzyki podczas mieszania przy dużej prędkości (pianobeton).

Po związaniu beton komórkowy formowany jest w bloczki, płytki i kształtki. Najczęściej wykorzystywane są bloczki i bloki modułowe (większe) do budowy ścian jednowarstwowych lub wielowarstwowych, które mogą mieć gładkie bądź wyprofilowane krawędzie (łączenie pióro-wpust).

Ściany zewnętrzne zbudowane z betonu komórkowego posiadają niską przewodność cieplną w przegrodach (dobrze chronią przed wysokimi temperaturami – zarówno dodatnimi jak ujemnymi). Zależnie od gęstości beton komórkowy może mieć różne odmiany (od 300 do 800 kg/m³). Im wyższa odmiana, tym większa gęstość i nośność elementu, ale słabsza izolacyjność termiczna. Natomiast dobrą izolacyjnością akustyczną odznaczają się materiały o dużej gęstości i masie, a więc takie, które są słabym izolatorem termicznym. Materiał ten zapewnia dobrą ognioodporność.

Lekki beton komórkowy jest łatwy i szybki do murowania: w prosty sposób poddaje się obróbce za pomocą zwykłych narzędzi stolarskich, wymaga jednak dużej precyzji, gdyż bloczki łączy się na zaprawę klejową, a to wymaga stałej kontroli wypoziomowania poszczególnych warstw muru i szlifowania każdej z nich. Spoina musi być zawsze tej samej grubości (specjalne narzędzia – packi zębate lub skrzynkowe podajniki zaprawy). Jednym z utrudnień w trakcie budowy jest konieczność zabezpieczenia zbrojenia w betonie komórkowym, gdyż szybko ulega korozji.

Największym atutem powstawania budynku, którego podstawowy element stanowi beton komórkowy jest zaoszczędzony czas, który można poświęcić na dalsze wykończenia.

W budownictwie jednorodzinnym beton komórkowy, pod pewnymi względami przewyższa tradycyjne materiały budowlane. Cieńsze ściany jednowarstwowe (szerokość bloczka - 30-42 cm) nie wymagają docieplania oraz dają większą powierzchnię użytkową wewnątrz budynku. Bloczki murowane na cienką zaprawę klejową, ściśle przylegające do siebie, bez spoin pionowych (zastąpionych systemem pióro-wpust) stanowi skuteczniejszą zaporę dla ciepła niż tradycyjna zaprawa, przez którą ciepło bardzo łatwo ucieka. Jest to szczególnie istotne w domach jednorodzinnych, gdzie powierzchnia ścian zewnętrznych jest bardzo duża.

Beton komórkowy może być zastosowany również w ścianach piwnicznych i fundamentowych. Wtedy jednak trzeba zabezpieczyć go przed zawilgoceniem za pomocą izolacji. Materiał ten sprawdza się także w ścianach działowych, które są łatwiejsze do ewentualnego demontażu niż tradycyjne ściany.

W budownictwie jednorodzinnym beton komórkowy stosowany jest również w formie gotowych elementów: nadproża, kształtki, elementy docieplenia wieńca, płyty stropowe i dachowe. Więcej informacji o betonie komórkowym znajduje się na stronie http://www.xella20cm.pl.