Łojotokowe zapalenie skóry jest objawem nieprawidłowości także wewnątrz organizmu. Schorzenie to może być wynikiem osłabionej odporności spowodowanej m.in. niedoborem składników odżywczych, długotrwale utrzymującego się stresu lub innych zaburzeń obniżających szeroko pojętą witalność organizmu. Nie jest to więc tylko problem samej skóry. Mimo, iż pierwsze oznaki ŁZS są często związane z infekcją grzybiczą skóry, to jednak jej pojawienie się jest związane z ogólnym osłabieniem organizmu.
Częstą praktyką leczniczą łojotokowego zapalenia skóry jest stosowanie antybiotyków oraz szamponów przeciwłupieżowych. Warto jednak pamiętać, że jest to zazwyczaj leczenie objawowe, które nie przynosi trwałych rezultatów. Co więcej, dość agresywne środki lecznicze stosowane na skórę mogą przyczyniać się do jej dalszych zaburzeń. Niszczą one bowiem naturalną florę bakteryjną oraz rozregulowują właściwe wydzielanie sebum.
Efektywne leczenie wszelkich problemów skórnych, oprócz stosowania zewnętrznych środków leczniczych, powinno zakładać działania mające na celu przywrócenie organizmu do prawidłowej równowagi. Niezbędnym do tego środkiem jest utrzymywanie odpowiedniej diety oraz suplementacja naturalnymi witaminami i minerałami, które wykazują właściwości polepszające odpornośc organizmu oraz jego ogólna kondycję. Bardzo ważnymi składnikami są m.in. witaminy z grupy A i C oraz cynk i selen, ponieważ substancje te biorą istotny udział we właściwym funkcjonowaniu skóry oraz wspomagają układ immunologiczny naszego ciała.
Mimo, że łojotokowe zapalenie skóry jest chorobą ciężką do całkowitego wyleczenia, to jednak nadzieja na jej całokowite wyeliminowanie powinna wiązać się z szerszym spektrum działania. Każde schorzenie zwykle wynika bowiem z innych zaburzeń, które przez jakiś czas utrzymywały się w organizmie powodując jego dalsze rozregulowanie. Podczas kuracji ŁZS należy zatem zwrócić uwagę na możliwe pierwotne przyczyny widocznych objawów, jakimi są w tym przypadku zaburzenia prawidłowego funcjonowania skóry.
