Halezja karolińska (Halesia carolina), w Polsce znana jako ośnieża, bywa najczęściej niedużym drzewem, czasem wielopniowym, osiągającym wysokość do 8 m, bądź też rośnie krzaczasto. Pochodzi z południowo-wschodnich rejonów Stanów Zjednoczonych.
Koronę ma nisko ugałęzioną, nieregularną i rozłożystą. Liście sezonowe, podłużne, z wierzchu gładkie, a od spodu pokryte kutenerem, które jesienią przebarwiają się na żółto.
Największą ozdobą tego drzewa są kwiaty.
Dzwoneczkowate, czysto białe kwiaty z żółto-pomarańczowymi pręcikami, zwisają na długich szypułkach zebrane po 2-5 w pęczkach. Zakwitają jednocześnie wczesną wiosną, tuż przed lub jednocześnie z rozwojem liści, a po przekwitnięciu wszystkie naraz opadają, tworząc pod drzewem biały dywan, jakby spadł śnieg - stąd polska nazwa. Owocem jest podłużny, twardy pestkowiec z 4 skrzydełkami, zdobiący drzewo po opadnięciu liści i utrzymujący się na gałązkach prawie do końca zimy.
Ośnieża najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym lub lekko ocienionym, w glebie przepuszczalnej, wilgotnej i lekko kwaśnej – nie toleruje gleb wapiennych. Należy uważać z nawożeniem, bowiem nie znosi nadmiaru azotu. Jest odporna na choroby i szkodniki, a także w naszym klimacie mrozoodporna, tylko młode rośliny wymagają okrycia na zimę. Nie wymaga regularnego cięcia, jedynie zbyt długie pędy należy po przekwitnięciu kwiatów przyciąć. Rozmnaża się ją wiosną z nasion lub przez odkłady.
Dużą kolekcję różnych gatunków ośnieży dostępną dla zwiedzających, posiada arboretum w Rogowie w Wielkopolsce. Warto odwiedzić to miejsce w porze kwitnienia tych drzew.
