Karłowatości często bowiem towarzyszy również niedorozwój płciowy, który idzie niejako w parze z niskim wzrostem i ogólnym niedorozwojem. Wzrost może zatrzymywać się na różnych etapach, ale najczęściej pierwsze objawy tej choroby można zauważyć już po pierwszym roku życia. Wówczas bowiem dziecko wydaje się rosnąć o wiele wolniej od swoich rówieśników, a w ciągu trzech lat najczęściej są to trzy centymetry na rok, które powodują, że różnica między nim a rówieśnikami we wzroście może sięgać nawet około piętnastu, dwudziestu centymetrów. Niski wzrost więc zawsze powinien niepokoić rodziców dzieci i skłaniać do wizyty u lekarzy, bowiem nie jest wykluczone, że nasze dziecko jest dotknięte karłowatością. Im wcześniej rozpocznie się leczenie, tym lepiej i tym większe szanse na nieco wyższy wzrost.
Objawy karłowatości
Karłowość najczęściej przejawia się upośledzonym wzrostem ale to nie jest jedyny objaw tego schorzenia. Przede wszystkim osoby cierpiące na karłowatość przysadkową odróżniają się od osób zdrowych nie tylko niewysokim wzrostem, ale również innymi cechami, po których można je rozpoznać. Osoby z karłowatością przysadkową często więc mają pyzate policzki, małe ręce, krótki nos, nierzadko także posiadają tkankę tłuszczową w okolicy nadbrzusza, która powiązana jest właśnie z ich niskim wzrostem. Prócz tego znaczącą cechą karłowatości może być także niedorozwój płciowy, który niejako idzie w parze z brakiem odpowiedniego wzrostu. Leczenie takich osób polega w głównej mierze na podawaniu hormonów wzrostu, niekiedy podaje się także sterydy anaboliczne oraz testosteron (ten podaje się przede wszystkim mężczyznom, u których zdiagnozowana została karłowatość). Pomagać mogą również specjalne zastrzyki z somatotropiną. Wszystko jednak zależy przede wszystkim od tego, jakie czynniki spowodowały rozwój karłowatości.
