Ubytki wody grzejnej

Obserwowane ubytki wody w systemach centralnego ogrzewania i ciągłe uzupełnianie zładów wodą surową (zawierającą gazy) powoduje szybką dewastację (przede wszystkim korozję i zarastanie przewodów) instalacji. Podstawowe przyczyny ubytków to:
- odparowanie wody i jej wycieki na dławnicach pomp
- odparowanie wody w otwartym naczyniu zbiorczym
- odpowietrzenie instalacji przez zbiorniki odpowietrzające
- opróżnienie instalacji z wody nawet przy drobnych naprawach.

Ustawiczne ubytki wody grzejnej uniemożliwiają zastosowanie naczyń systemu zamkniętego i termostatycznych zaworów wbudowanych w kaloryfery.
Docelowy model tradycyjnej instalacji centralnego ogrzewania wodnego z obiegiem wymuszonym w budynkach wielorodzinnych i wielokondygnacyjnych to instalacja hermetyczna.
Wykonanie instalacji hermetycznej wymaga jednak zastosowania nowoczesnych elementów, takich jak:
- zamknięte naczynia zbiorcze wraz z zaworami bezpieczeństwa,
- hermetyczne pompy obiegowe
- armatura bezdłąwicowa
- automatyczne zawory odpowietrzające
- termostatyczne zawory grzejnikowe
- armatura stabilizująca ciśnienie dyspozycyjne

W instalacjach centralnego ogrzewania można stosować grzejniki stalowe o małej pojemności wodnej, co jest bardzo ważne w ogrzewaniach o działaniu dynamicznym. Zastosowanie rur o małych średnicach z miedzi lub tworzyw sztucznych o dużej pewności połączeń pozwala na uniknięcie wielu niedogodności montażowych i schowanie tych rur pod tynkiem.

Interesujące dla budynków wielorodzinnych są rozwiązania charakteryzujące się poziomym rozprowadzeniem ciepła w ramach każdego mieszkania lub wybranego zespołu pomieszczeń użytkowych przez jednego najemcę. W tym przypadku rozprowadzenie wody grzejnej ze źródła ciepła do przyłączenia instalacji wewnętrznej (mieszkaniowej) następuje przewodami poziomymi i pionowymi w systemie dwururowym. Miejsca przyłączenia instalacji mieszkaniowej, nazywamy węzłami mieszkaniowymi, lokalizowane mogą być wewnątrz lub zewnątrz mieszkań.

W skład węzła mieszkaniowego wchodzą następujące elementy:
- armatura odcinająca i regulacyjna
- rozdzielacze – w przypadku występowania w instalacji wewnętrznej kilku równoległych obwodów grzejnych
- ciepłomierz, który umożliwia indywidualne rozliczenie ilości ciepła zużytego na cele ogrzewania)
- odpowietrzniki automatyczne

Układy mieszkaniowe z takimi węzłami działają znacznie sprawniej i efektywniej od systemu tradycyjnego, szczególnie w przypadku budynków wysokich lub o podwyższonej izolacji termicznej przegród. Szczególnie korzystne są następujące cechy układów z węzłami mieszkaniowymi:
- podwyższona stateczność hydrauliczna instalacji
- redukcja pionów i zwiększenie ich obciążenia
- możliwość odcinania poszczególnych instalacji domowych bez konieczności wyłączania z ruchu całego zładu,
- możliwość obiektywnego pomiaru ilości zużytej energii cieplnej w mieszkaniu (za pomocą ciepłomierza),
Ogólnie można powiedzieć, że układ ogrzewania poziomego z węzłami mieszkaniowymi jest bardziej elastyczny i daje możliwość różnych rozwiązań instalacji w obrębie mieszkania. Ma więc cechy instalacji nowoczesnej.

Oszczędna eksploatacja obiektów wymaga ścisłego dostosowania zmian temperatury w poszczególnych pomieszczeniach do sposobu użytkowania danego typu pomieszczeń. Inaczej wiec będzie to przebiegało w pomieszczeniach mieszkalnych, a inaczej w pomieszczeniach budynków biurowych czy hotelowych.