To, że dziecko trzeba wysłać do przedszkola jest również dużym wydarzeniem dla jego rodziców. Często to dorośli mają zdecydowanie więcej obaw, niż ich pociechy. Przecież dziecko, z którym nie rozstawali się od urodzenia, nagle znajdzie się wśród obcych dzieci, w dodatku zajmować nim będzie się obca dorosła osoba. Mimo że maluch jest już na tyle duży, że całkiem nieźle sobie radzi z podstawowymi czynnościami, to i tak wizja karmienia dziecka, gdy samo sobie nie radzi, przez kogoś innego przyprawia o zawrót głowy. Jak przygotować siebie i dziecko, aby pierwsze dni w przedszkolu nie były dramatem, a przepowiednią ciekawej przygody i nowych doświadczeń?
Pójście do przedszkola zawsze wiąże się z rozłąką. Zwykle towarzyszy temu płacz i zapieranie się nóżkami, bo maluch chce do mamy. Aby poradzić sobie w tej, stresującej dla obu stron sytuacji, należy podjąć pewne kroki jeszcze przed pierwszym dniem w przedszkolu. Na początku ważne jest wyjaśnienie maluchowi czym jest przedszkole oraz co się tam robi, z zaznaczeniem, że będą tam również inne dzieci i pani, która się wszystkim zajmie. Jeśli tylko to możliwe można pójść z dzieckiem, choćby na chwilę i razem z nim przyjrzeć się temu, jak to wygląda w praktyce. Być może już wtedy maluch będzie na tyle zachęcony, że będzie się chciał bawić, a nawet zapomni, że mama jest gdzieś obok. Następnym krokiem będzie pozostawienie dziecka z kimś innym, niż rodzic. Może to być babcia albo ciocia, chodzi o to, aby dziecko przyzwyczaiło się do tego, że mamy może nie być przez kilka godzin i w tym czasie nic złego się nie stanie. To trudna decyzja, szczególnie dla rodziców, którzy spędzali z dzieckiem 24 godziny na dobę od urodzenia.
Przed pójściem do przedszkola istotne jest również nauczenie dziecka samodzielności. Trzylatki powinny już radzić sobie z ubieraniem, z małą pomocą oraz jedzeniem sztućcami. W tym wieku sprawą oczywistą powinno być również samodzielne korzystanie z toalety – pieluszki zdecydowanie odpadają. Obok tych prozaicznych, codziennych czynności trzeba nauczyć dziecko przebywania z innymi dziećmi i wspólnej zabawy – od tej pory będzie jednym z wielu w grupie, a nie w centrum uwagi. Wzorowy przedszkolak, to również kulturalny i zaradny przedszkolak, który umie powiedzieć „dziękuję”, „przepraszam” i „proszę”, do tego posprząta po sobie i będzie starannie wykonywał powierzone mu zadania.
Pójście do przedszkola i rozłąka z mamą to nie koniec świata. Dziecko już od najmłodszych lat musi wiedzieć, że dzięki samodzielności będzie zaradne, bo mama nie zawsze będzie mogła pomóc, ale dzięki temu poradzi sobie w każdej sytuacji.
