Właściwości aloesu

ALOES to wieloletnia roślina, odporna na suszę, która w przeszłości była wykorzystywana w różnych dziedzinach medycyny. Nasze środowisko oraz dieta przez szereg lat uległy tak potężnym niekorzystnym zmianom, że wracamy do różnych produktów naturalnych, w tym także do aloesu, chcąc wykorzystać jego lecznicze właściwości. Większość z nas zna aloes z kosmetyków, jednak w ciągu ostatnich lat wykonano wiele badań, które świadczą o odżywczych właściwościach tej rośliny i możliwości wykorzystania także jako elementu codziennej diety.
Aloes zawiera 99 – 99,5% wody, przy średnim pH 4,50. Do pozostałych składników należy ponad 75 różnych związków, w tym: witaminy, minerały, enzymy, cukry, związki fenolowe, ligniny, aminokwasy i kwas salicylowy.

WITAMINY

W aloesie znajdziemy większość witamin, poza witaminą D. Roślina ta obfituje w antyoksydanty: witaminę A, C oraz E, witaminy z grupy B, kwas foliowy, a nawet witaminę B12, której brakuje w diecie wegetarian.

ENZYMY

Okazuje się, że lipazy i amylazy wchodzące w skład aloesu, pomagają w trawieniu rozkładając tłuszcze oraz cukry. Enzym – karobksypeptydaza inaktywuje w naszym organizmie bradykininę, dając efekt przeciwzapalny i przeciwbólowy (bradykinina powoduje w naszym organizmie rozszerzenie naczyń krwionośnych, co powoduje ból).

MINERAŁY

Aloes jest świetnym źródłem składników mineralnych, zawiera między innymi sód, potas, wapń, magnez, mangan, miedź, cynk, chrom oraz żelazo. Wykazano, że picie miąższu aloesowego ma działanie anty – alergiczne. Aloes zapobiega tworzeniu się histaminy z aminokwasów, która jest uwalniana w wielu reakcjach alergicznych, powodując swędzenie i ból.

CUKRY

Cukry pochodzą z warstwy pod skórką, wokół miąższu. Stanowią one 25% frakcji stałej i obejmują zarówno mono-, jak i polisacharydy. Zdecydowanie najważniejsze są długie łańcuchy polisacharydów, glukozy i mannozy, zawierające tzw. gluko-mannan. Po spożyciu aloesu, cukry te wiążą się z receptorami jelit i tworzą barierę, zapobiegając "zespołowi nieszczelnego jelita". W odróżnieniu od innych cukrów, które są trawione przed wchłanianiem, polisacharydy są wchłaniane kompletnie i pojawiają się we krwi bez zmian. Tutaj, działają jako modulatory immunologiczne - zdolne do wzmacniania i opóźniania reakcji naszego układu odpornościowego.

ANTRACHINONY

W dużych ilościach związki te wywierają ogromny wpływ przeczyszczający, ale w mniejszych, okazują się być pomocne stymulując pracę przewodu pokarmowego oraz są silnymi środkami anty - drobnoustrojowymi i posiadają silne działanie przeciwbólowe. Miejscowo mogą absorbować światło ultrafioletowe, zmniejszają wytwarzanie melaniny i tendencję do hiper-pigmentacji (nadmiernego opalenia skóry).

Aloes zawiera także ligninę – substancję, która pomaga w transporcie różnych składników aktywnych w głąb skóry, aby odżywić skórę właściwą – właściwość tą wykorzystuje się w kremach z dodatkiem aloesu.

KWAS SALICYLOWY

To związek posiadający działanie przeciwzapalne i antybakteryjne. Miejscowo pomaga w oczyszczeniu rany z martwiczych tkanek.

AMINOKWASY

Są budulcem białek. Miąższ aloesowy zawiera 20 z 22 niezbędnych aminokwasów potrzebnych przez ludzkie ciało i siedem z ośmiu podstawowych aminokwasów, których organizm nie może syntetyzować. Muszą one być spożywane wraz z żywnością.

Co sprawia, że aloes działa?

Zaskakujące jest, że widoczne efekty lecznicze aloesu mogą być zauważone przez tak małej ilości materiału stałego (tylko 0,5 – 1%)! Niektórzy badacze uważają, że występuje działanie synergistyczne między wszystkimi składnikami rośliny, co daje wynik, który jest większy niż suma poszczególnych działań. Dlatego bardziej rozsądne jest picie miąższu aloesowego, niż korzystanie z preparatów, będących źródłem pojedynczych związków pochodzących z materiału stałego tej rośliny.

Być może jest trochę prawdy w starożytnym tekście Ayurvedic z Indii: “Extracting drugs from a part of the plant is taking out the intelligence and throwing away the wisdom”.

Dowody naukowe wskazują, że podstawowe miejsca działania aloesu to:

Tkanka nabłonkowa - nabłonek jest warstwą komórek, która obejmuje powierzchnię ciała i komunikuje się z otoczeniem. Skóra, największy organ ciała, stanowi również największą powierzchnię nabłonka – ale tkanka nabłonkowa to także inne obszary linii nosa, zatok, płuc, jamy ustnej, przełyku i przewodu pokarmowego, a także dróg rodnych. Właściwości lecznicze aloesu dotyczą tu działania na powierzchni i membran, a nie wewnątrz organów.
Układ odpornościowy - tu aloes wywiera wpływ na system cytokin, hamując procesy zapalne.

Aloes przyspiesza także gojenie uszkodzonych tkanek nabłonkowych i owrzodzenia podudzi przez zapewnienia niezbędnych mikroelementów, działanie przeciwzapalne, antybakteryjne i stymulację fibroblastów skóry.

JAK STOSOWAĆ ALOES?

Aloes może być stosowany wewnętrznie jako napój lub stosowany miejscowo. Zasadniczym składnikiem każdego produktu, powinien być stabilizowany żel z aloesu. Zatem, w czasie produkcji, aloes nie może być traktowany wysoką temperaturą czy filtrowany, ponieważ niszczone są w ten sposób podstawowe związki, takie jak enzymy i polisacharydy. Niestety istnieje wiele produktów, które zawierają znacznie przetworzony aloes i praktycznie nie wykazują leczniczych właściwości – dotyczy to szczególnie tanich kapsułek z suszonych liści aloesu.