Liście Camellia Sinensis zawierają ponad 2000 substancji chemicznych, w tym wiele polifenoli. Jakkolwiek zawartość mikroelementów w napoju, może zmieniać się w szerokich granicach. Zależy on m.in. od warunków glebowych i klimatycznych w jakich uprawiane jest drzewo herbaciane oraz od sposobu przetwarzania zebranych liści. Na przykład w niesfermentowanej herbacie zielonej występują katechiny nadające jej charakterystyczny gorzkawy posmak. Katechin prawie nie ma w herbacie czarnej, gdyż podczas procesu fermentacji powstają z nich inne związki chemiczne.
W herbacie występuje między innymi tanina (kwas garbnikowy), znana z działania przeciwzapalnego i bakteriobójczego. Duża zawartość alkaloidów, głównie kofeiny, stymuluje układ nerwowy i przyspiesza metabolizm organizmu. Kofeina ma również właściwości moczopędne. Substancje zawarte w herbacie, szczególnie aromatyzowanej poprawiają trawienie, gdyż przyspieszają proces rozkładu lipidów. Zawarta w niej teofilina jest wykorzystywana w leczeniu chorób układu oddechowego, na przykład astmy. Wywar z liści drzewa herbacianego jest źródłem witamin, głównie A, C, E, K i niektórych witamin z grupy B. Pomaga także palaczom w walce z nałogiem nikotynowym.
Oprócz zalet, amatorzy chińskiego napoju mogą doświadczyć również jego niekorzystnego działania. Spożywanie zbyt mocnej herbaty może prowadzić do groźnego zwiększenia wydzielania kwasu żołądkowego, co przyczynia się do podrażnień i niestrawność lub zaparć. Picie potocznie zwanej „siekiery” wieczorem skutkuje problemami z zasypianiem. U niektórych osób picie mocnego wywaru wpływa negatywnie na układ krążenia, powoduje zmniejszoną laktację u karmiących matek, czy choćby zmienia kolor zębów. Ponadto herbata pita w dużych ilościach hamuje proces przyswajania żelaza przez organizm.
Nie należy się jednak obawiać negatywnych skutków picia ulubionego napoju. Jeśli robimy to z umiarem, korzyści zdrowotne i zmysłowe z pewnością zdecydowanie górują nad ewentualnymi problemami.
