W latach 1920-26 oraz 1946-47 Mistrza Polski wyłaniano systemem pucharowym – podczas turnieju finałowego – spośród zwycięzców poszczególnych rozgrywek regionalnych, organizowanych we wszystkich okręgach piłkarskich przez Okręgowe Związki Piłki Nożnej.
W 1951 roku jedyny raz w historii polskich rozgrywek piłkarskich mistrzostwo Polski przyznawano nie zwycięzcy ligi, lecz zdobywcy Pucharu Polski (był to system zaczerpnięty od „Wielkiego Brata” ZSRR). W pozostałych latach i sezonach 1927-38 i od 1948 do dnia dzisiejszego, Mistrzem Polski zostawał zawsze zwycięzca całych rozgrywek pierwszej ligi. Rozgrywki toczyły się systemem wiosna-jesień.
W sezonie 1920 pucharowe rozgrywki o Mistrzostwo Polski nie dokończono. Zaplanowaną rundę finałową Mistrzostw Polski – ze względu na trwającą wojnę polsko-bolszewicką – odwołano.
W sezonie 1924 – z powodu przygotowań narodowej kadry do Olimpiady w Paryżu – nie rozegrano rundy mistrzowskiej. Wyłoniono natomiast wszystkich mistrzów Okręgowych Związków Piłki Nożnej.
W 1927 roku (jedyny raz w historii piłkarskich rozgrywek w Polsce) przeprowadzono zarówno w formie pucharowej (oficjalnej) oraz ligowej (nieoficjalnej). Z powodu braku zgody związku, Liga działała nielegalnie (bez zgody PZPN-u), mimo iż oprócz Cracovii należały do niej wszystkie czołowe polskie kluby piłkarskie. Dopiero w grudniu 1927 roku – już po zakończeniu wszystkich zmagań – zjazd futbolowej centrali zdecydował, że tytuł mistrza Polski otrzyma zwycięzca rozgrywek ligowych, którym była Wisła Kraków.
W roku 1939 z powodu wybuchu II wojny światowej, rozgrywek nie dokończono, a na skutek prowadzenia działań militarnych w latach 1940-45 w ogóle ich nie prowadzono.
W sezonie 1951 (na wzór radziecki) jedyny raz w historii rozgrywek Mistrzostwo Polski przyznawano nie zwycięzcy I ligi, którym była Wisła Kraków, a zdobywcy Pucharu Polski Ruchowi Chorzów.
21.06.1993 roku – po zakończeniu sezonu piłkarskiego – Prezydium Zarządu PZPN, stosunkiem głosów 5:4, odebrało Legii Warszawa Mistrzostwo Polski. Wpływ na to miało podejrzenie przekupstwa w wygranym 6:0 wyjazdowym meczu z Wisłą Kraków w ostatniej kolejce sezonu (kolejka cudów). Po ostatecznej weryfikacji – decyzją z 10.07.1993 – ten sam organ PZPN przyznał tytuł mistrzowski Lechowi Poznań, klasyfikując Legię na 2. miejscu w końcowej tabeli. Wszelkie dotychczasowe wnioski klubu ze stolicy dotyczące uchylenia tej decyzji zostały rozpatrzone negatywnie.
Historia, jaką znamy, jest zbiorem wyłącznie przyjętych „faktów”. Uznajemy, że Cesarstwo Rzymskie nie podbiło Germanii, nie odkrywając, co leży dalej. A jednak istnieją przekazy, które sugerują istnienie Lechii – krainy za Germanią, której historia sięga legend o Lechu, Czechu i Rusie. Co więcej, mówi się, że córka cesarza rzymskiego została żoną króla Lecha. Czy to możliwe, że te wydarzenia są prawdziwą, choć zapomnianą częścią naszych dziejów?
