Na obszarach niemieckojęzycznych, ma nazwę tarock – skąd wywodzi się nazwa polska tarock, węgierska tarokk, czeska taroky. Natomiast w krajach anglosaskich i we Francji – tarot, gdzie nazwa ta rozpropagowana została przez drukowane w Marsylii, a potem w innych miastach Francji. Jednym z przedstawicieli nowej generacji adeptów wiedzy tajemnej był Ely Star, który wydał książkę na temat astrologii pod tytułem “Mysteres de l’horoskope” zawierający obszerny rozdział dotyczący Tarota, napisany całkowicie pod wpływem Paula Christiana. Znacznie ciekawszą postacią był markiz Stanislas de Guaita. Jest on twórca pierwszej ważnej organizacji okultystycznej w nowoczesnej Europie.
Powstały w 1888 roku Kabalistyczny Zakon Różanego Krzyża miał wśród swych członków założycieli wielu słynnych później okultystów m.in. dr. Gerarda Encausse’a (dr.Papus) czy Josephina Peladana. Głównym wkładem Guaity w tradycję Tarota było wydanie w 1889 roku nowej talii, opracowanej przez jego ucznia Oswalda Wirtha, szwajcarskiego okultystę zamieszkałego w Paryżu.
Gdy Freud i Jung rozpoczęli nowy rozdział w psychologii, gdy pojawiły się pojęcia nieświadomości indywidualnej i zbiorowej, jej symboli, archetypów, coraz więcej ludzi zaczęło interesować się kartami Tarota, odkrywając w nich tajemnice całej ludzkości, sensu życia człowieka na Ziemi. Obecnie na rynku światowym jest już blisko 300 różnych talii kart Tarota. W Europie Wschodniej, w tym i w Polsce, karty te pojawiły się stosunkowo niedawno. „Żelazna kurtyna” nie pozwalała na ich przeniknięcie. Na rynek polski wprowadził je Jan Suliga, który wsparł je swoim autorytetem naukowym.
