Po przyjętych oświadczynach, czas na przyjęcie zaręczynowe, które ma za zadanie uroczyście powiadomić najbliższą rodzinę o planowanym ślubie. Gospodarzem przyjęcia jest ojciec Panny Młodej, który uroczyście informuje zebranych że młodzi postanowili się pobrać. To także doskonała okazja by poznali się rodzice młodych, jeżeli nie było ku temu wcześniejszej okazji. Na tym przyjęciu przyszły mąż wręcza symboliczne(bo już przecież raz to uczynił) swojej wybrance pierścionek zaręczynowy.
Uroczystością bezpośrednio poprzedzająca ślub jest błogosławieństwo. Według tradycji rodzina po obu stronach zbiera się w domach, gdzie witana jest przez rodziców i muzykantów. Następnie Rodzina po stronie Pana Młodego udaje się do domu Panny Młodej gdzie odbywa się błogosławieństwo przez najstarszych członków rodziny. Jest to aspekt ślubu który jest coraz rzadziej praktykowany, niemniej to bardzo wzruszająca chwila która ma ogromne znaczenie dla bardziej tradycyjnych rodzin.
Błogosławieństwo odbywa się wedle ściśle przyjętej formy. Państwo młodzi klękają przed rodzicami którzy kładą na ich głowy ręce i wymawiają formułę błogosławieństwa lub po prostu mówią: ”Błogosławię Cię w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”. Ścisły kanon według którego powinna przebiegać ta ceremonia zatarł się z czasem i jest to obecnie symboliczna chwila w której rodzice mogą życzyć pomyślności swoim dzieciom na nowej drodze życia i udzielić im błogosławieństwa rodzicielskiego.
Orszak ślubny miał kiedyś określoną formę. W pierwszym samochodzie lub dorożce jechali Państwo Młodzi oraz Ojciec Panny Młodej i matka Pana Młodego. W kolejnym ojciec Pana Młodego i matka Panny młodej oraz świadkowie. Obecnie te sztywne zasady się zacierają i w pierwszym samochodzie zasiadają Młodzi wraz ze świadkami, prowadzi wynajęty szofer lub któryś ze świadków.
Wesele.
Tradycyjnie odbywało się w domy Panny Młodej, lecz ze względu na dużą ilość gości to specyficzne przyjęcie ma miejsce w wynajętych salach. Dekoracje sal weselnych są zróżnicowane. Kiedyś trzymano się rustykalnej symboliki, płodów rolnych i żywych kwiatów. Obecnie na większości wesel królują balony i wstęgi. Pozostał za to zwyczaj witania Państwa Młodych chlebem i solą, co ma symbolizować dostatek, aby ich w domu nigdy nie zabrakło.
Podczas wesele niezwykle istotne jest ustalenie miejsc. Honorowe miejsce zajmują oczywiście Państwo Młodzi. Po stronie Pana Młodego zasiadają rodzice Panny Młodej i jeden ze świadków i na odwrót, przy Pannie Młodej siedzą rodzice Pana Młodego i drugi świadek. Tradycyjnie przy głównym stole siedzą również nestorzy rodzin i rodzeństwo młodych. Pozostała konfiguracja gości jest raczej kwestią dowolną, lecz zwykle osobne stoły zajmują rodziny po obu stronach i znajomi Państwa Młodych.
Oczepiny.
Obecnie przybrały inną formę, raczej zabawy niż symbolicznego przejścia Panny Młodej ze stanu wolnego. Słowiański zwyczaj nakazywał by o północy w przybocznej izbie odśpiewać pieśń „Oj Chmielu, chmielu...”, a druhny ścinały warkocz Panny Młodej i zakładały na jej głowę czepiec – symbol zamążpójścia zwykle podarowany przez matkę chrzestną.
Oczepiny dzisiaj skupiają się raczej do rzucania bukietem lub welonem, a w przypadku Pana Młodego muszką i mają wyznaczyć z pośród gości staniu wolnego następną Parę Młodą. Towarzyszą temu różne zabawy i gry organizowane przez wodzireja lub orkiestrę.
Elementem stosunkowo niedawno pojawiającym się na polskim weselu jest tort. W pierwszej kolejności Pan młody kroi kawałek i podaje swojej świeżo upieczonej małżonce, a następnie Panna młoda częstuje kawałkiem męża. Bardzo istotne jest aby dla żadnego z gości nie zabrakło toru, następnie w pierwszej kolejności porcje otrzymują rodzice, a następnie seniorzy rodów, dopiero później reszta gości, tym poczęstunkiem zajmuje się już obsługa wesela. Według zwyczaju, to Państwo Młodzi obdarowywać gości słodyczą, dobrocią i dostatkiem, które to mają do nich powrócić dwakroć zwiększone.
Sympatycznym zwyczajem są podziękowanie rodzicom. Zwykle ma to miejsce około północy, można zaangażować do tego orkiestrę która zagra ulubioną piosenkę rodziców i wręczyć kwiaty.
Warto być świadomym korzeni naszych obyczajów i pielęgnować je, bo są one naszym dobrem narodowym, naszą tożsamością i kulturą.
