Zaopatrzenie ortopedyczne ma wszystkie cechy działalności produkcyjnej, a jednostkowy czy seryjny wyrób stanowiący końcowy wynik tego procesu, przystosowany w założeniu do użytkowania przez osoby o zmniejszonej sprawności fizycznej, musi spełniać określone warunki, jak: funkcjonalność, wygoda, niezawodność, trwałość i estetyka, których wypadkowa decyduje o jego wartości użytkowej.
Zależy ona od wielu czynników, które można w zasadzie sprowadzić do 3 głównych problemów.
1. Konstruowanie, czyli opracowywanie projektów technicznych w formie -rysunków, obliczeń i opisów, ujętych w zbiór dokumentów określających Jednoznacznie wyrób, jego części składowe oraz wymagania dotyczące, jakości wykonania i działania. Zbiór ten tworzy tzw. dokumentację konstrukcyjną.
2. Produkcja, czyli przetwarzanie na podstawie przyjętej dokumentacji produkcyjnej surowców, materiałów i półwyrobów wyroby gotowe, przy spełnieniu określonych warunków ekonomicznych. Główną częścią tego postępowania jest proces technologiczny, obejmujący wszystkie czynności powodujące przemiany fizyczne i chemiczne produktu obróbka, montaż, procesy obróbkowo-montażowe itp., w którego skład wchodzą także procesy pomocnicze magazynowanie, kontrola itp...
3. Eksploatacja, czyli użytkowanie gotowego wyrobu przy spełnieniu określonych warunków pracy charakteryzujących czynniki zewnętrzne, mogące wpływać na jego działanie. Dwa pierwsze problemy stanowią domenę zakładów produkcyjnych, natomiast trzeci z nich zależy w dużym stopniu od działalności prowadzącego całość rehabilitacji zakładu leczniczego i osobistej kultury technicznej chorego.
