Pisanie wypracowań jest jedną z najczęściej zadawanych prac domowych przez nauczycieli języka polskiego, ale nie tylko. Wypowiedź pisemna to również nierzadko forma zaliczenia jakiegoś przedmiotu na studiach. Wtedy też przekonujemy się, że wszystko czego nauczyliśmy się wcześniej, właśnie teraz może się przydać. Tylko co zrobić, jeśli z wczesniejszych lat szkolnych wynieslismy niewiele, bo pisanie wypracowań najzwyczajniej w świecie nas nużyło?
W takiej sytuacji warto zacząć od początku: zamiast od razu sięgać do poradników, czy poszukiwać informacji na temat tego, jak pisać wypracowania, możemy po prostu zasiąść do pracy, żeby nie marnować czasu.
Większość wypracowań ma tę samą, wręcz sztandarową formę - musimy pamiętać o wstępie, rozwinięciu i zakończeniu, a także o logicznej kolejności prezentowania naszych argumentów potwierdzających tezę postawioną we wstępie. Takim sztandarowym wypracowaniem może być na przykład streszczenie lektury, wyjasnienie działania takiego czy innego bohatera, interpretacja wiersza lub innego utworu literackiego.
Tu musimy od samego początku obrać jakąś najbardziej racjonalną tezę, a następnie przytaczać argumenty opierając się o tekst wiersza, lektury, książki czy nawet własną imaginację. Przytaczamy fragmenty, uzasadniamy, dlaczego sądzimy, że wiersz mówi i czymś konkretnym. W wartościowym wypracowaniu nie może być mowy i pustosłowiu.
Piszemy tylko to, co ma jakieś znaczenie, posiada wagę merytoryczną, odnosi się do tematu. Darujemy zatem sobie wszelkie dywagacje i wtrącenia, które nie mają żadnego związku z tematem wypracowania.- co nie znaczy, że nie możemy puścić wodzy wyobraźni i dać poszaleć słowom:)
