Już w pięć tysięcy lat przed naszą erą w starożytnej Mezopotamii ozdabiano ściany kolorowymi stożkami. Ich zadaniem było zdobić oraz chłodzić pomieszczenie. Tysiąc lat później zaakceptowano to rozwiązanie w Egipcie i Asyrii, a po kolejnym tysiącleciu wykorzystywano je na Krecie.
Zaczęło się oczywiście od świątyń. Jak większość rozwiązań architektonicznych, również płytki ceramiczne rozpowszechniono w świątyniach. Pierwsze pojawiły się w tunezyjskich i irańskich meczetach. Umieszczano na nich inskrypcje Koranu za pomocą kolorowych reliefów. Kościoły europejskie przyjęły je jako okładzinę wewnętrzną o różnych barwnych motywach, ujmujących przede wszystkim tematykę biblijną. Oczywiście poza estetyką, kluczowym czynnikiem wykorzystania płytek w budynkach o charakterze religijnym była wysoka cena. W końcu kościoły ociekały złotem.
Od późnego średniowiecza przez renesans przebiegał proces rozpowszechnienia płytek ceramicznych. Wędrowały one przez Hiszpanię i rozsiały się po całej Europie. Anglia i Holandia przyjęła je już pod koniec XIV wieku. W kraju niderlandzkim powstał największy ośrodek produkcji płytek, zlokalizowany w mieście o nazwie Delft. Był to moment przełomowy, ponieważ powstały dwa nurty wzornictwa.
Maiollica miała swoje królestwo na południu Europy. Ten styl wzornictwa opierał się na żywych kolorach i kształtach geometrycznych. Płytki te najczęściej kładziono na podłogi.
Z miasta Delft pochodzi drugi styl wzornictwa, który czerpał z barw niebiesko-białych.
Wiek XIX upłynął pod znakiem masowje produkcji płytek ceramicznych w Wielkiej Brytanii. Oczywiście ma to związek w ówczesnym silnym rozwojem przemysłu. Wraz z duchem industrializacji produkcja szybko rozpowszechniła się w innych krajach Europy. Powszechność produkcji zaowocowała wzrostem świadomości potencjalnych nabywców oraz ich szczerym zainteresowaniem. Dlatego też, w wieku XX płytki ceramiczne pojawiły się w łazienkach i kuchniach zwykłych domostw. Projektanci metra w Paryżu również docenili ich liczne zalety. Potem mogliśmy zaobserwować rozkwit branży płytek ceramicznych, a w szczególności we Włoszech i Hiszpanii, skąd obecnie pochodzą najdroższe i najbardziej pożądane kolekcje.
