Fotografia panoramiczna przeżywa ostatnimi czasy renesans, głównie za sprawą możliwości jakie wniosła do niej fotografia cyfrowa i możliwości programowego oddziaływania na zdjęcia. Jednak nie wszyscy wiedzą, że korzenie fotografii panoramicznej sięgają starych, dobrych czasów fotografii analogowej czarno białej.
Początki fotografii panoramicznej.
Pierwsze zdjęcia panoramiczne powstawały już w czasach ciemni fotograficznych i samodzielnie wykonywanych odbitek. Oczywiście zarówno ich forma jak i jakość znacznie różniły się od dzisiejszej. Wtedy był to po prostu zbiór pojedynczych zdjęć, odpowiednio wykonanych i wyciętych, tak aby pasowały do siebie. Następnie były sklejane w jedną panoramę. Niestety, wykonanie jednej fotografii tego typu było bardzo pracochłonne, a efekt, w porównaniu do tych osiąganych dzisiaj - mizerny.
Możliwości fotografii cyfrowej.
Dziś, dzięki erze cyfrowej i wszechobecnych komputerów, wielu programistów i fotografów rozwija nowoczesne techniki łączenia zdjęć. Dzięki wielości oprogramowania efekty jakie dziś są możliwe do uzyskania dają bardzo dobre rezultaty. Właśnie dzięki tym rezultatom fotografia panoramiczna przeżywa rozkwit i intensywnie się rozwija. Do tego stopnia, że zaczęły pojawiać się różne rodzaje zdjęć panoramicznych. Dwoma głównymi są zwykłe panoramy płaskie oraz panoramy sferyczne.
Panoramy płaskie są na pozór zwykłymi fotografiami. Ich moc tkwi w rozmiarze pliku, a docelowo odbitek jakie można z nich uzyskać i ich ogromnej szczegółowości. Dzięki połączeniu kilkunastu, kilkudziesięciu a w skrajnych wypadkach nawet kilkunastu tysięcy zdjęć, możemy uzyskać plik wynikowy o rozmiarze wyrażonym nie w mega, a w gigapikselach. Daje to ogromne możliwości wydruku. Przykładem niech będzie ostatnia praca znanego brytyjskiego fotografa Will'a Pearson'a, który na zamówienie firmy Cable & Wireless przygotował zdjęcie panoramiczne. Posłużyło ono do sporządzenia wydruku o szerokości 32 metrów!
Drugim działem fotografii panoramicznej są panoramy sferyczne. Różnią się zarówno techniką wykonania jak i przeznaczeniem. Fotografie te wykonywane są specjalnym, ultra szerokokątnym obiektywem typu rybie oko. Jest to podejście odwrotne niż przy gigapanoramach. Następnie łączy się je w programie graficznym, tak aby uzyskać zdjęcia pokrywające polem widzenia całą sferę, czyli 360 stopni w poziomie i 180 stopni w pionie, oraz retuszuje statyw ze zdjęcia podłogi - nadiru. Tak spreparowaną fotografię przekształca się do formatu interaktywnego - flash lub QTVR.
Dzięki temu można nią sterować za pomocą myszki i obracać się w dowolnym kierunku, prawie tak jakbyśmy stali w danym miejscu i rozglądali się.
Panoramy sferyczne są elementem składowym, z których tworzy się wirtualne wycieczki. Ostatnio coraz bardziej popularne, interaktywne i multimedialne aplikacje przeznaczone do użytku internetowego, służące prezentacji np. pomieszczeń.
Jak widzimy, fotografia panoramiczna, tak samo jak tradycyjna fotografia od czasu jej wynalezienia przez Louis'a Daguerre'a w początku XIX wieku, przeszła sporą ewolucję. Od naświetlanych 8 godzin płyt szklanych do gigapixelowych fotografii, pozwalających na ogromne, bardzo dobre technicznie wydruki. Jaki będzie dalszy kierunek rozwoju?
