W ostatnich latach sztuczna inteligencja zyskała status niemalże magicznej różdżki, zdolnej rozwiązać wszystkie problemy twórcze. Coraz częściej słyszymy o AI piszących książki, tłumaczących teksty czy nawet komponujących muzykę. Jednak czy te narzędzia są rzeczywiście gotowe, by zastąpić ludzką kreatywność? Moje doświadczenia z różnymi programami AI wskazują, że jeszcze nie do końca.
W okresie PRL-u działalność artystyczna, a szczególnie literatura, była jednym z głównych obszarów nadzorowanych przez władzę. Przynależność do partii i dostosowanie się do wymogów cenzury stanowiły niemalże klucz do sukcesu i popularności, a każdy twórca, który chciał publikować, musiał zmierzyć się z cenzurą i ograniczeniami narzucanymi przez system.
W świecie literatury coraz częściej mówi się o potencjale sztucznej inteligencji (AI) w tworzeniu tekstów literackich. Chociaż AI zyskała popularność w pomaganiu autorom w pisaniu i redagowaniu, czy rzeczywiście może stworzyć książkę – od pomysłu, przez konstrukcję fabuły, aż po finalny tekst? Rzeczywistość jest znacznie bardziej skomplikowana. Choć AI zaskakuje możliwościami, ma także wiele ograniczeń, które sprawiają, że trudno zaufać jej całkowicie w procesie twórczym.
