Alkohol alkoholowi nierówny. To samo dotyczy whisky. Różnią się nie tylko długością leżakowania, ale także pochodzeniem, składnikami, z których są produkowane. Wszystkie te parametry są opisane na etykietach butelek. Dla laika mogą wyglądać dosyć tajemniczo.
Na sam początek zmieszaj – różnorodne (byleby dojrzałe!) whisky słodowe. Połącz je z dojrzałymi z subtelnymi, acz finezyjnymi w smaku whisky zbożowymi.
Zacząć należy oczywiście od tego, skąd whisky wzięła się w Ameryce, wiemy przecież, że kolebką tego alkoholu jest Szkocja i Irlandia. Nie dziwi więc fakt, iż po raz pierwszy Amerykanie spróbowali smaku whisky właśnie dzięki imigrantom z wysp.
Dawno, dawno temu, pod koniec dziewiętnastego wieku, niejaki Elijah Craig, protestancki duchowny, wpadł na pomysł, aby amerykańska whisky leżakowała w opalonych dębowych beczkach.
We współczesnym świecie, w którym rządzi kultura masowa ludzie pragną czuć się wyjątkowi, także jako konsumenci. Zachodnia kultura promuje indywidualizm, który przez jakiś czas był spychany na dalszy plan. To co kiedyś było modne, dziś już jest przestarzałe, także w dziedzinie alkoholi.
