Staram się trzymać życiowej maksymy: " Być radosną, dobrze czynić i wróblom pozwolić ćwierkać" i postępować jak najmądrzej, jak najżyczliwiej, z jak największym szacunkiem, odpowiedzialnością i pokorą.
emerytowana nauczycielka szkolnictwa specjalnego, mgr filologii polskiej
Jestem zafascynowana życiem we wszystkich jego przejawach, pięknem naszej planety, tajemnicą samej siebie i innych ludzi.
Rozwijając współczucie dla siebie, rozwijamy także współczucie dla bliźnich i wspólnego nam wszystkim ludzkiego losu. Świadomość, że życie jest ciężkie powinna być wyjątkowo cenna i pełna współczucia. Poczucie rzeczywistości zaś jest najlepszym przyjacielem współczucia.
Starajmy się codziennie zrobić, choć jeden dobry uczynek, który rozjaśni uśmiechem czyjąś twarz. „ Zwalczanie" zła dobrem jak zapewne wszyscy widzimy, jest obecnie nieodzowne. A jak moglibyśmy to uczynić?Tak mało na świecie dobroci, A tyle jej światu potrzeba.
Nawyk czekania na przyszłość staje się z czasem tak silny, że nawet wtedy, gdy upragniony cel staje się teraźniejszością - nie jesteśmy w stanie, ani tego zauważyć, ani się tym cieszyć.
Prawdą jest, że jako ludzie możemy żyć jedynie na ludzką miarę, ale czy zwiększanie zadowolenia z życia przez serwowanie sobie coraz to nowych podniet nie jest dla nas poniżające?
Boimy się nie tylko umysłem, ale sercem, mózgiem i wnętrznościami, zatem jakikolwiek byłby powód lęku i niepokoju, skutki można zawsze dostrzec w komórkach, tkankach i narządach ciała.
Staram się trzymać życiowej maksymy: " Być radosną, dobrze czynić i wróblom pozwolić ćwierkać" i postępować jak najmądrzej, jak najżyczliwiej, z jak największym szacunkiem, odpowiedzialnością i pokorą.
