Pracownicy z obszaru Unii Europejskiej
Mieszkańcy Unii Europejskiej, Norwegii, Szwajcarii, Islandii i Liechtensteinu mogą swobodnie przyjeżdżać do naszego kraju i podejmować pracę. Jeżeli czas ich pobytu w Polsce przekracza trzy miesiące, muszą zarejestrować pobyt. Obowiązuje ich także konieczność zameldowania się. Wraz z meldunkiem uzyskują numer pesel. Pracodawca zobowiązany jest do przestrzegania wszystkich obowiązków, tak jak w przypadku zatrudnienia polskiego pracownika. Dotyczy to zarówno osób zatrudnionych sezonowo, jak też na dłuższy okres czasu. W przypadku gdy umowa podlega obowiązkowi ubezpieczenia, w ciągu 7 dni należy zgłosić pracownika do ubezpieczenia. Przez cały okres pracy cudzoziemca należy przechowywać kopię jego dokumentu pobytowego. Dokumentacja pracownicza powinna być prowadzona w języku cudzoziemca. Więcej na temat zatrudniania cudzoziemców mówi artykuł: „Jak zatrudnić obcokrajowca?”.
Pracownicy spoza Unii Europejskiej
Cudzoziemiec z kraju, który nie należy do Unii Europejskiej, zamierzający podjąć pracę w Polsce, musi posiadać zezwolenie na pracę. Nie ubiega się o nie osobiście – obowiązek ten spada na pracodawcę. Wypełniony wniosek składa się co najmniej 30 dni przed planowaną datą zatrudnienia. Najpierw należy odwiedzić urząd pracy, który wskaże w tak zwanym teście pracy, że brak jest na rynku pracowników o odpowiednich kwalifikacjach. Zezwolenie na pracę wydaje wojewoda. Jest ono przeznaczone dla konkretnego cudzoziemca, w konkretnym miejscu pracy i na określonym stanowisku. Okres zezwolenia jest nie dłuższy niż 3 lata i oznaczony datami. Oznacza to, że cudzoziemiec nie może dowolnie zmieniać pracy. Decyzja wydawana jest w ciągu miesiąca od złożenia wniosku. Jeżeli jest to skomplikowany przypadek, wojewoda ma 2 miesiące na wydanie decyzji. Do wykonywania pracy w Polsce bez dodatkowych zezwoleń uprawniają takie dokumenty jak: Karta Polaka, Karta pobytu, Pobyt tolerowany, Status uchodźcy, Azyl oraz Ochrona uzupełniająca.
Praca sezonowa dla cudzoziemca
Chcąc zatrudnić cudzoziemca do pracy sezonowej, należy mieć zezwolenie na pracę. Wydaje je starosta właściwy ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania, na wniosek pracodawcy. Praca sezonowa wykonywana jest nie dłużej niż 9 miesięcy w roku, w ramach działalności uznawanych za sezonowe. Zaliczają się do nich: rolnictwo, turystyka oraz ogrodnictwo. Ustawodawca przewidział ułatwienia dla pracowników z Armenii, Białorusi, Gruzji, Mołdawii, Rosji i Ukrainy. Bez konieczności uzyskiwania zezwolenia na pracę mogą oni pracować sezonowo przez maksymalnie 6 miesięcy w roku.
Zatrudnienie cudzoziemca wymaga zachowania określonych formalności. W przypadku osób spoza Unii Europejskiej wymagane jest zezwolenie. Nie zwalnia ono polskiego pracodawcy od obowiązku podpisania umowy i zgłoszenia pracownika do ubezpieczenia społecznego oraz opłacania składek.
