Oczywiście taka decyzja zwykle podejmowana jest pod wpływem impulsu. Problemem jest już jednorazowa ucieczka, a jeśli to się powtarza trzeba powziąć odpowiednie kroki, aby nie doszło do demoralizacji dziecka i wejścia przez nie na drogę przestępczą, gdzie czeka postępowanie karne w sprawach nieletnich.
Po pierwsze ważna jest rozmowa
Dziecko nie ucieka z domu nie mając ku temu jakiegoś powodu. Często te powody nie są zbyt logiczne z punktu widzenia osób dorosłych, ale młodzież często nie potrafi poradzić sobie z jakimś problemem, np. w szkole i bojąc się reakcji rodziców ucieka z domu. Większość młodych osób stosunkowo szybko wraca bądź też zostaje znaleziona przez służby porządkowe. W takiej sytuacji rodzice nie powinni wykazywać postawy agresywnej wobec dziecka lecz szczerze porozmawiać z nim o źródle problemu. Dziecko musi wiedzieć, że ma w nich wsparcie i może na nie liczyć. Rodzice w żadnym wypadku nie powinni obrażać się na dziecko czy wyładowywać na nim swoich frustracji, gdyż to może spowodować zaostrzenie konfliktu bądź spowodować jeszcze większą eskalację problemów. Warto tutaj zastanowić się czy w takiej sytuacji należy karać dziecko. Otóż nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Dziecko musi jednak wiedzieć, że dokonało złego wyboru, a ucieczka nie rozwiązuje problemów.
Po drugie udaj się po pomoc do specjalisty
Bywają sytuacje, że nastolatkowie są bardzo zamknięci w sobie i nie zawsze chcą rozmawiać z rodzicami. Jednak fakt, że zdecydowali się na ucieczkę z domu świadczy, że mają oni jakiś problem, z którym nie potrafią sobie poradzić. W takiej sytuacji odpowiedzialni rodzice powinni udać się z dzieckiem do specjalisty. Może być to psycholog. Warto również o całej sprawie poinformować szkołę, gdyż tutaj niezwykle ważna jest rola pedagoga i wychowawcy, którzy także mogą pomóc w rozwiązaniu problemu bądź przynajmniej jego zdiagnozowaniu. Czasami przyczyną ucieczek są problemy szkolne bądź też prześladowania rówieśnicze, gdzie dziecko zamiast szukać pomocy decyduje się na radykalny krok w postaci ucieczki, która ma zwrócić uwagę na jego problemy i trudności w radzeniu sobie z nimi.
Po trzecie terapia i leczenie
Coraz więcej młodych ludzi cierpi na podstępną chorobę jaką jest depresja. Bywa ona również przyczyną ucieczek z domu, szczególnie gdy rodzice są nieświadomi tego problemu bądź niewydolni wychowawczo. Depresję trzeba leczyć i tutaj konieczna w wielu przypadkach jest farmakologia. Dodatkowo może być stosowana psychoterapia indywidualna lub grupowa, jednak w przypadku ciężkiej depresji konieczne jest również leczenie szpitalne. W tym przypadku dużą rolę odgrywa zrozumienie rodziców, a także poinformowanie o całej sytuacji szkoły, która powinna szczególnie zwracać uwagę na potrzeby tego ucznia.
Po czwarte presja rówieśnicza i nieodpowiednie towarzystwo
Młodzi ludzie są podatni na grupy rówieśnicze, które czasami mają bardzo destrukcyjny wpływ. Niestety bardzo często podczas ucieczek z domu nastolatkowie popełniają przestępstwa, a jak wiadomo w przypadku bardzo ciężkich przewinień wobec nich będzie toczyło się postępowanie karne w sprawach nieletnich (dużo informacji znajdziesz tutaj ), jeśli ukończyli 15 lat. W wyniku postępowania karnego w sprawie nieletnich, dziecko może zostać skierowane do ośrodka poprawczego w którym będzie przebywać do 18 roku życia, a następnie zostanie przeniesione do zakładu karnego. W przypadku lżejszych przestępstw może skończyć się na poprawczaku, a także ograniczeniu praw rodzicielskich, jeżeli okaże się że rodzice są niewydolni wychowawczo.
Rodzice, którzy nie radzą sobie z dzieckiem powinni szukać pomocy. Mogą udać się do szkoły, która jest zobowiązana udzielić pomocy i wsparcia. W ostateczności mogą prosić o umieszczenie dziecka w placówce opiekuńczej. Oczywiście nie jest to łatwa decyzja dla rodziców, ale warto powziąć zawczasu odpowiednie środki, gdyż pozornie błahe ucieczki z domu mogą prowadzić do konsekwencji wpływających na całe życie, szczególnie gdy dojdzie do popełnienia przez dziecko ciężkiego przestępstwa.
