Wbrew powszechnej opinii nie boimy się dentysty, tylko bólu związanego z leczeniem stomatologicznym. W 1944 roku Horacy Wells wykonał pierwsze znieczulenie dentystyczne na świecie. Użyłdo tego gazu rozweselającego, czyli podtlenku azotu i to właśnie jego po latach okrzyknięto ojecem znieczulenia.
Najpopularniejszym obecnie stosowanym znieczuleniem, jest znieczulenie miejscowe – podawane w okolice zęba, który będzie leczony.
W stomatologii wyróżnia się cztery rodzaje znieczulenia miejscowego:
- powierzchniowe: najczęściej występuje w formie sprayu lub żelu, które działają na błonę śluzową. Rodzaj znieczulenia bezinwazyjnego, podawanego często przed znieczuleniami wymagającymi nakłucia. Znieczulenie powierzchniowe stosuje się przed niewielki zabiegami np. Przy nacięciach ropnia podśluzówkowego czy zdejmowaniu kamienia nazębnego;
- nasiękowe: wykonywane za pomocą igły, przez którą aplikowany jest preparat znieczulający. Lekarz płytko wkłuwa igłę w okolice zęba, który będzie leczony. Znieczulenie pozbawia czucia końcówki nerwów. Stosuje się je do znieczulania zebów górnych i w przypadku usuwania zęba;
- przewodowe: w przypadku tego znieczulenia, podaje się lek w okolice większego nerwu, by znieczulić kilka strukur. Podawane jest przy leczeniu zębów dolnych;
-śródwięzadłowe: używa się do niego strzykawki ciśnieniowej, a lek aplikuje się w szparę ozębnej (szpara między zębem a dziąsłem).
W wyjątkowych przypadkach stosuje się znieczulenie ogólne, czyli narkozę lub sedoanelgezję, która pozwala utrzymać pacjenta w stanie ograniczonej świadomości.
Korzystać czy nie?
Kilkanaście lat temu pacjentom nie proponowano znieczulenia przy leczeniu, które miało nie wywoływać dużego bólu. Pacjent często musiał sam prosić o podanie preparatu. Często pacjenci także odmawiali znieczulenia, bo obawiali się bólu towarzyszącego aplikacji leków znieczulajacych. Obecnie odchodzi się od takich praktyk i wszystkim pacjentom proponowane jest znieczulenie, nawet jeśli leczenie stomatologiczne polega tylko na wykonaniu drobnego zabiegu. Nie ma powodu do tego, żeby pacjent rezygnował ze znieczulenia i niepotrzebnie odczuwał ból.
Przeciwskazaniami są alergie na substację uczulającą, przebyte zawały móżgu i serca. W przypadku podawania znieczuleń ze środkami zwiężającymi naczynia krwionośne przeciwskazaniami to m.in. nadczynność tarczycy, astma oskrzelowa, cukrzyca. O wszystkich chorobach i alergiach należy poinformować dentystę przed podaniem znieczulenia.
