W tym wyścigu kolarskim było wszystko co powinien mieć dobry wyścig. Były cholernie trudne podjazdy, były próby ucieczek, była mocna praca całego zespołu, która na mecie przełożyła sie na zwycięstwo. Potem swój kunszt pokazali faworyci. Odjechali najpierw peletonowi, potem słabszym rywalom.
Na mecie zwycięstwo jednego z dużego grona faworytów. Była wielka radość, ale też złość jednego z największych przegranych. W wyścigu był też skromny, polski akcent, świetna jazda Niemca.
Wyścig był swoistą esencją tego co najlepsze w kolarstwie. Były ogromne emocje, były porażki, była świetna końcówka. Tak niepopularny sport jak kolarstwo (moim i nie tylko moim zapewne zdaniem niesłusznie) pokazał sie na igrzyskach z najlepszej strony. Może dzięki takim właśnie wyścigom, rozgrywanych na takich imprezach kolarstwo stanie się bardziej popularne. Bo mimo iż doping odcisnął olbrzymie piętno na tym pięknym sporcie, to nadal jest to szalenie ciekawa dyscyplina, szczególnie jeśli ogląda sie nią wraz z kolegami Jarońskim i Wyrzykowskim na Eurosporcie.
Dziś jednak po obejrzeniu kapitalnego finału pływackiej sztafety musiałem zweryfikować swój osąd. Kapitalny, cudowny, niesamowity wyścig finałowy, w którym rzutem na taśmie amerykanie zdobyli złoto. Jakże szkoda francuzów, którzy na 50 m prze metą mieli pół długości ciała przewagi na amerykanami. I choć wyścig był niesamowicie dramatyczny, tak bardzo piękny dla kibiców to jednak niesprawiedliwy. Dzięki niesamowitemu fartowi i nadludzkiemu wysiłkowi Jasona Lezaka, najwięcej zyskał Phelps, który podtrzymał ma szanse na zdobycie tych 9 czy tam iluś złotych medali.
Czy Igrzyska będą pełne takich niesamowitych momentów? Oby. Bo dzięki takim właśnie wyścigom, sport jest piękny i tak bardzo popularny mimo wszechobecnych w sporcie pieniędzy.
