Korzenie grodu sięgają wczesnego średniowiecza. Znajdował się on około 0,5 km na zachód od dzisiejszego zamku, w miejscu noszącym nazwę dzisiaj przez obywateli ‘Smolarnią’. Jego założycielem był człek o imieniu Byt. Od jego imienia miasto pobrało swoją nazwę. Zapis miana miasta w postaci ‘Butów’ wywodzi się z 1321 roku. Tego roku Bytów został prywatną własnością zachodniopomorskiej rodziny von Behr. W ich rękach zamek, miasto i okolica były do 1329 roku,gdy wykupił je Zakon Krzyżacki. Pierwszawzmianka o parafii w Bytowie bierze początek z 1335 roku.Niektórzy historycy twierdzą jednak, że do jej powstania mogło dojść na przestrzeni XII i XIII wieku. Można ją traktować za jedną z najstarszych na Pomorzu i Kaszubach.
12 lipca 1346 roku doszło do najważniejszego faktu w losach Bytowa, którym była jego lokacja na tzw. prawie chełmińskim. Miasto dostało samorząd z prezydentem miasta, swoje sądownictwo a także herb. Bytów został lokowany na tzw. ‘surowym korzeniu’, to znaczy w znacznym oddaleniu od dotychczasowego miejsca zabudowy. W owym czasie tez zapewne parafia przeobraziła patronkę ze św. Małgorzaty na św. Katarzynę.
Dalszym ważnym faktem w dziejachgrodu była inwestycja w budowę idącego z duchem czasu na ówczesne czasy, zamku obronnego, jakipostawiono w miejscu wcześniejszej, prymitywnej cytadeliklanu von Behr. Najważniejsze prace budowlane trwały w latach 1398-1405. Zamek był zachodnią strażnicą Krzyżaków oraz miejscem stałego pobytu ich urzędników nazywanych prokuratorami.
Podczas wojny trzynastoletniej Polski z Krzyżakami, ziemia bytowska przechodziła z rąk do rąk. Ostatecznie Bytów i pobliski Lębork, książę pomorski Eryk II pozyskał na zasadzie dozgonnego lenna od władcy polskiego, Kazimierza Jagiellończyka. Po zgonie księcia Bytów nie powrócił do Polski. Spotkało się to z dużym niezadowoleniem mieszkańców Prus Królewskich.
Późniejsi polscy królowie bez powodzenia starali się odzyskać lenno lęborsko-bytowskie. Ostatecznie rozliczono tę sprawę w 1526 roku.Od tego czasu Bytów stał się lennem Polski zarządzanym przez książąt pomorskich z dynastii Gryfitów.
Kaszubi wymyślili kilkadziesiąt własnych potraw i różnią się one w poszczególnych regionach. Kuchnia kaszubska jest zazwyczaj prosta, oszczędna w tłuszcze i bardzo smaczna.
