Pewnie wszyscy słyszeliśmy i wielu z nas w jakimś stopniu – szczególnie jako dziecko – cierpiał z powodu nieśmiałości, wstydu, czy też skrępowania w sytuacjach społecznych. Niestety jednak nie wszyscy wyrastają z nieśmiałości, a czasem przybiera ona formę, w przypadku której na próżno szukać można cech tylko samej nieśmiałości. Czasem człowiek tak bardzo boi się i odczuwa lęk w sytuacjach społecznych, iż jego zaburzenia to nie tylko nieśmiałość, a fobia społeczna. Fobia społeczna to rodzaj fobii, który człowiek odczuwa przed sytuacjami społecznymi. Jak wiadomo, można bać się różnych rzeczy. Popularna jest np. arachnofobia, czyli lęk przed pająkami. Tak, jak i klaustrofobia – lęk przed zamkniętymi przestrzeniami. Aczkolwiek – przynajmniej w naszym kraju – fobia społeczna – czyli lęk przed sytuacjami społecznymi.
Fobii społecznej nie powinno się mylić z lękiem przed ludźmi ogólnie, bo jest to inny rodzaj dolegliwości. Fobia społeczna to lęk przed szeroko rozumianymi relacjami społecznymi. Fobii często towarzyszy depresja, smutek, poczucie wyizolowania społecznego, nikłe, zmniejszone relacje społeczne z innymi ludźmi, a także poczucie samotności, wyobcowania i niezrozumienia ze strony otoczenia. Często towarzyszy jej tzw. osobowość unikająca – czyli rodzaj zaburzenia osobowości, przy którym człowiek z natury lubi unikać różnych rzeczy w swoim życiu. Również, co za tym idzie – właśnie relacji społecznych. Fobię społeczną nazywa się także socjofobią. Kolejną nazwą, którą się stosuje, to chorobliwa nieśmiałość – stosuje się tą nazwę z tego względu, iż objawy fobii społecznej przypominają skrajną, chorobliwą odmianę nieśmiałości, mimo, iż nieśmiałością stricte w rzeczy samej nie są.
