Często pomimo zastosowania zabiegów ochronnych, zapobiegających rozkładowi czy zmianie zabarwienia drewna, może ono ulec degradacji. Z kolei obniżenie takich właściwości jak sprężystość, twardość czy wytrzymałość surowca drzewnego, prowadzi do zmniejszenia jego wartości użytkowej.
Za degradację drewna odpowiedzialne mogą być czynniki enzymatyczne, chemiczne lub fizyczne. Defektoskopia to teoria i praktyka wykrywania wad struktury materiałów. Na szczęście opracowane są już różnorodne metody (akustyczne, optyczne i inne), dzięki którym potrafimy lepiej rozpoznawać i klasyfikować wady materiałów.
Do typowych wad drewna, które wpływają przede wszystkim na jego wartość estetyczną, można zaliczyć zabarwienie twardzieli, czyli martwej strefy w pniu drzewa. Plamy i smugi powstają już w rosnącym drzewie pod działaniem grzybów, które modyfikują barwę lub też powodują rozkład drewna. Murszenie drewna wskutek działania grzybów jest dość istotnym defektem, czasem niepozwalającym przetwórcom drewna na jego wykorzystanie do takich konstrukcji drewnianych jak więźba dachowa.
Inne wady drewna to na przykład takie, które objawiają się w samej jego strukturze. Zmiany w budowie są często bardziej niebezpieczne niż procesy, które wpływają głównie na estetykę materiału. Anormalna struktura drewna doprowadza do znacznej jego deprecjacji. Niepoprawny, zawiły układ włókien drzewnych czy “zakorek” (polegający na korze częściowo bądź całkowicie wrośniętej w drewno), to tylko niektóre z możliwych wad budowy, które mogą doprowadzić do wykluczenia materiału z użytku.
Oczywiście, surowiec drzewny może nie nadawać się do wykorzystania też z innych względów. Drewno, które pochodzi z pni bardzo starych drzew (tzw. drewno przejrzałe), ze względu na swój wiek charakteryzuje się gorszymi parametrami technicznymi niż drewno dojrzałe. Ponadto istotne jest, by przetwórcy drewna, tacy jak np. tartak, pilnowali, aby w porę stosować profilaktyczne zabiegi ochrony drewna, a w razie spostrzeżenia rozwijających się wad, niezwłocznie stosowali zabiegi zwalczające.
Seymchan z Rosji, Vaca Muerta z Chile, Brahin z Białorusi, Almahata Sitta z Sudanu, Gibeon z Namibii – wiecie co to? To nasi gwiezdni bracia – meteoryty. Pozostałości drobnych ciał niebieskich, które spadły na Ziemię. Brzmi zdumiewająco? Ależ skąd!
