Narzędzia, przybory i aparaty fryzjerskie stanowią niezbędne wyposażenie zakładu usługowego, umożliwiając fryzjerowi wykonywa­nie skomplikowanych zabiegów. Od jakości i sprawności narzędzi w bardzo poważnym stopniu zależy jakość wykonywanej pracy.

Data dodania: 2011-12-09

Wyświetleń: 3536

Przedrukowań: 0

Głosy dodatnie: 0

Głosy ujemne: 0

WIEDZA

0 Ocena

Licencja: Creative Commons

Brzytwa jako podstatwowy sprzęt fryzjerski w salonie piękności.

Brzytwy wykonuje się z wysokogatunkowej stali cementytowej, stali tyglowej lub stali zawierającej dodatki chromu i wolframu. Stal ta jest poddawana hartowaniu. Dobra brzytwa wymaga specjalnie sta­rannej obróbki i precyzyjnej technologii. W zależności od rodzaju szlifu brzytwy dzieli się na: pełne, zwane również francuskimi lub stosówkami oraz wklęsłe. Brzytwy wklęsłe dzieli się z kolei na ćwierćwklęsłe, półwklęsłe i całowklęsłe, przy czym w brzytwie cało wklęsłej najsłabsze miejsce klingi leży najdalej od ostrza. Od rodzaju szlifu zależy między innymi wysokość i natężenie dźwięku, jaki wydaje pracująca brzytwa wskutek drgania (wibracji) cząsteczek stali; najcichsza jest praca brzytwą pełną. Rodzaj szlifu odgrywa ważną rolę przy ostrzeniu brzytwy na pasku i na kamieniu. Ostrzenie brzytwy pełnej jest łatwiejsze, ponieważ dotyka ona tylko ostrzem i grzbietem klingi powierzchni ściernej, do której nie należy jej przyciskać. Podstawowym elementem brzytwy są: brzeszczot, zwany także klingą, oraz okładki służące do zabezpieczenia klingi przed uszko­dzeniem i spełniające rolę uchwytu.

Ostrze brzytwy w odpowiednim powiększeniu przypomina wy­glądem delikatną, drobno ząbkowaną piłkę, której ząbki są skierowa­ne w stronę szyjki. Piłka ta powstaje wskutek ostrzenia brzytwy na kamieniu lub pasku pokrytym pastą. Ząbki wypracowuje się zgodnie z kierunkiem ostrzenia. Koniec ostrza powinien być szczególnie chroniony i nie należy go używać do golenia, lecz tylko do wygalania niektórych trudno dostępnych miejsc oraz konturów zarostu. Golenie wykonuje się całą łub prawie całą długością ostrza.

Czubek brzytwy  może być zakończony półokrągło, prostopadle do ostrza i grzbietu, w kształcie wydłużonym od ostrza lub od grzbietu i niekiedy również wklęsłym.

Grzbiet brzytwy ma stałą grubość w stosunku do jej szerokości. Stosunek ten wyraża się proporcją 1: 5. Grzbiet służy do odwracania brzytwy w czasie jej ostrzenia na kamieniu i pasku oraz do zbierania piany i włosów ściętych w czasie golenia.

Szyjka, czyli ramię, służy do trzymania brzytwy podczas pracy. Na szyjce znajdują się zazwyczaj znaki firmowe producenta brzytwy i jej cechy. Na szyjce brzytwy, od strony ostrza lub od strony ostrza i grzbietu, znajdują się regularne rowki zwane pilnikiem. Ułatwiają one pewne trzymanie brzytwy i nie dopuszczają do jej prześlizgiwania się między palcami.

Konserwacja brzytwy polega głównie na utrzymywaniu jej w należytej czystości oraz zabezpieczaniu przed korozją. Po zakoń­czeniu pracy klingę pokrywa się cienką warstwą tłuszczu. Jeżeli brzytwa była używana w warunkach szczególnie niesprzyjających, np. w środowisku kwaśnym lub zawierającym środki utleniające, należy oczyścić ją i zabezpieczyć szczególnie starannie, ponieważ substancje kwaśne lub utleniające mogły spowodować znaczne uszkodzenie powierzchni oraz ostrza brzytwy nawet najwyższej jakości. Do zabez­pieczenia powierzchni brzytwy przed korozją najlepiej nadają się tłuszcze pochodzenia mineralnego.

Licencja: Creative Commons
0 Ocena