Badania prenatalne są wykonywane na celu wykrycia wad wrodzonych dziecka. Zaleca się je w szczególności w przypadku gdy występuje zwiększone ryzyko ich występowania, np. kiedy w rodzinie przyszłej matki lub ojca stwierdzono choroby genetyczne, mamy do czynienia z ciążą u kobiety w wieku ponad 35 lat bądź wcześniejsze ciąże zakończyły się poronieniem lub narodzinami dziecka z chorobą metaboliczną bądź wadą rozwojową układu nerwowego. Skierowanie na takie badania otrzymuje się od ginekologa.
Badania takie dzielimy na:
- badania nieinwazyjne (badanie poziomu alfafetoproteiny płodowej, USG, w tym USG 4D, test PAPP-A, badanie przepływu w przewodzie żylnym, test potrójny);
- badania inwazyjne (badanie wód płodowych za pomocą amniopunkcji, kordocenteza, biopsja tkanek płodu i biopsja trofoblastu).
Inwazyjne badania wiążą się niestety z pewnym ryzykiem, dlatego należy rozważyć, czy ryzyko takie jest konieczne i czy na pewno warto je przeprowadzać. Mają one jednak jedną wielką zaletę – możliwość diagnostyki, ale i podjęcia szybkiego leczenia u dziecka. Jeśli mowa o badaniach nieinwazyjnych to nie wiążą się one z ryzykiem.
Jeżeli w przeprowadzonym wywiadzie lekarskim podczas pierwszej wizyty u ginekologa lekarz stwierdził wskazania do badań prenatalnych, rozważ możliwość zdecydowania się na nie. Ginekolog poinformuje Cię szczegółowo zarówno o ich przebiegu, jak i zaletach takich badań, jak również o ewentualnym ryzyku jakie z nich wynikają.
