Głównym powodem wysokiego bezrobocia wśród osób niepełnosprawnych jest brak klarownych przepisów, które wspierałyby pracodawców i umożliwiały im podejmowanie szybkich decyzji. W związku z powyższym aż 85 % niepełnosprawnych pozostaje bez pracy, a tylko 15 % z nich ma szansę na osiągnięcie samodzielności ekonomicznej. Barierą na drodze ku zatrudnieniu niepełnosprawnych staje się także niestabilna sytuacja gospodarcza. W ciągu ostatnich lat maleje zapotrzebowanie na pracowników niewykwalifikowanych, wzrasta natomiast liczba zakładów, oferujących pracę specjalistom, kształcącym się w wąskich dziedzinach nauki. Poza tym zatrudnienie osoby niepełnosprawnej, w potocznej opinii, zmusza pracodawcę do ponoszenia dodatkowych kosztów, związanych z mniejszą efektywnością pracownika, powodowaną dysfunkcją jego organizmu. To błędne myślenie przyczynia się do pogłębiania problemu i zniechęca osoby niepełnosprawne do podejmowania działań, zmierzających do ich zatrudnienia.
Analiza rynku zatrudnienia pokazuje, że w Polsce nadal utrzymywany jest segregacyj ny podział pracy. Zjawisko dotyczy, zarówno ofert skierowanych do osób niepełnosprawnych, jak i proponowanych im stanowisk. W ramach dbałości o wzrost aktywności zawodowej osób z orzeczeniem o znacznym i umiarkowanym stopniu niepełnosprawności powstały Zakłady Pracy Chronionej, które zajmują się ich zatrudnianiem. Stworzone są po to, by zaspokoić potrzeby przyszłych pracowników i stworzyć im warunki do realizowania powierzanych zadań.
Kolejną propozycją rządu, w ramach pomocy niepełnosprawnym, jest zatrudnianie wspomagane. Jego idea polega na kierowaniu oferty pracy do osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności, które przy pomocy wykwalifikowanego pracownika miałyby zapoznać się z nowym stanowiskiem i sprostać wymogom, stawianym im przez zleceniodawcę. W tym celu dostosowuje się miejsce pracy do możliwości psychicznych i fizycznych przyszłych zatrudnionych. Wyposaża się je w dodatkowe urządzenia i narzędzia, które mają zrekompensować deficyty biologiczne pracowników i ułatwić im wykonywanie zadań.
Najlepszą, z punktu widzenia rehabilitacji zawodowej, formą pracy jest zatrudnienie osób niepełnosprawnych na warunkach konkurencyjnych. Dzięki niej pracownicy mogą w pełni zintegrować się z zespołem, ponieważ przyjmowani są do firmy ze względu na swoje wykształcenie i umiejętności. Przyszły pracodawca, natomiast może liczyć na profity ze strony rządu, który oferuje mu częściową refundację zapłaty za pracę wykonaną przez osobę niepełnosprawną.
Propozycje ze strony Państwa zwiększają szansę zatrudnienia i otwierają rynek pracy przed osobami, które dotychczas były dyskryminowane, ze względu na swoje dysfunkcje. Rozwijają się także centra integracji społecznej i spółdzielnie socjalne, ułatwiające niedowartościowanym pracownikom walkę o swoje prawa i zwiększające ich konkurencyjność w obrębie zakładów pracy.
