Wiercenie jest jednym ze sposobów obróbki skrawaniem, polega on na robieniu otworów w pełnym materiale przy użyciu narzędzia nazywanego wiertłem. Wykonuje ono ruch obrotowy oraz ruch posuwisty wzdłuż osi obrotu. Wiercenia dokonuje się przeważnie wzdłuż linii traserskich lub w przyrządzie wiertarskim.
Kiedy powiększamy otwór przy pomocy wiertła o tej samej średnicy, którą wywierciliśmy już dziurę, dokonujemy wówczas wiercenia wtórnego lub inaczej powiercania. W szczególnych przypadkach, używa się do tego celu specjalistycznych przyrządów. Metodą wiercenia wtórnego można obrabiać otwory nieokrągłe, np. trójkątne, kwadratowe lub inne wielokątne.
Do wiercenia używa się przeważnie urządzeń takich jak wiertarka czy wiertarko-frezarka. Możliwe jest jednak wiercenie otworów na innych obrabiarkach, np. na tokarkach, lub automatach tokarskich.
W wyniku wiercenia otrzymuje się otwory o przeciętnej dokładności. Aby zwiększyć dokładność, poddaje się wywiercony otwór operacji rozwiercania. Otwory o dużej głębokości wykonuje się za pomocą specjalnych narzędzi, zwanych wiertłami do głębokich otworów.
Rozwiercanie jest z kolei sposobem obróbki skrawaniem przy użyciu narzędzi wieloostrzowych. Nazywa się je rozwiertakami. Czynność ta polega na powiększeniu średnicy wywierconego wcześniej otworu. Rozwiertak porusza się ruchem posuwisto-obrotowym wzdłuż osi obrotu. Dzięki temu jesteśmy w stanie uzyskać otwór o dużej dokładności i pożądanej chropowatości powierzchni, co przy użyciu tradycyjnego wiertła jest właściwie niemożliwe. Rozwiercać, możemy otwory w kształcie walca oraz delikatnie stożkowe. Rozwiercanie możemy podzielić na zgrubne i rozwiercanie wykańczające, dzięki czemu uzyskujemy ostateczny wymiar otworu. Rozwiertaki zgrubne (zdzieraki) maja przeważnie ostrza śrubowe, natomiast rozwiertaki wykańczające (wykańczaki) mają ostrza proste i drobniejsze.
W trakcie wiercenia otworów przelotowych można uszkodzić wiertłem powierzchnię stołu. Aby temu zapobiec, wierci się w stole otwór lub opiera się przedmiot na podkładce drewnianej, która powinna posiadać dokładne równoległe płaszczyzny oporowe.
