Mówiąc o podróżnikach nie sposób nie wspomnieć o Erneście Hemingwayu. Dlaczego?  Lektury szkolne zwykle okazują się być wszystkim, tylko nie książkami

Data dodania: 2009-12-10

Wyświetleń: 2514

Przedrukowań: 0

Głosy dodatnie: 3

Głosy ujemne: 0

WIEDZA

3 Ocena

Licencja: Creative Commons

Powód ?

Książki da się czytać, a lektur najczęściej nie. Wyjątek stanowią powieści Hemingwaya, które fascynowały i będą fascynować uczniów i dorosłych w na całym świecie. Swój magnetyzm zawdzięczają osobowości autora, który pisząc o wędrówce, czy o walce na wojennych frontach, pisał prawdziwie. Podejmowaną tematykę znał bowiem z własnych doświadczeń.

Ernest Hemingway był człowiekiem, który takie pojęcia jak "wczasy" rozumiał inaczej niż większość z nas, choć wydaje się, że "wycieczki last minute" byłoby jego ulubionym wyrażeniem. Powód był prosty: Hemingway nie potrafił przez dłuższy czas wytrwać w jednym miejscu. W młodości marzył o zaciągnięciu się do armii, lecz nie pozwolił mu na to lekarz. Wbrew przeciwnościom losu dopiął swego i wylądował na froncie pierwszej wojny światowej. Po wojnie pracował jako korespondent amerykańskich i kanadyjskich gazet, podróżując po całej Europie. Pisał z Francji, Szwajcarii, Włoch czy Niemiec. Brał udział w wojnie domowej w Hiszpanii. Podczas drugiej wojny światowej prowadził akcję kontrwywiadowczą i działał w oddziałach partyzanckich; jako korespondent uczestniczył lądowaniu wojsk alianckich na plażach Normandii. Jeżeli coś głośnego działo się w pierwszej połowie XX wieku, można spokojnie założyć że Ernest Hemingway tam był. I to nie tylko jako dziennikarz, bowiem szybko przedzierzgnął się w pisarza.

Zamiłowanie Hemingwaya do awanturnictwa i wędrówki widać już w tytułach jego dzieł. "Zielone wzgórza Afryki", "Śniegi Kilimandżaro", "Wyspy na Golfsztromie", "Wzgórza jak białe słonie" - w utworach tych zachował się wyjątkowy, podróżniczy duch. "Komu bije dzwon" czy "Pożegnanie z bronią" opisują doświadczenia batalistyczne pisarza, zaś słynny "Stary człowiek i morze", który przyniósł mu literacką nagrodę Nobla, stanowi podsumowanie jego niekończącej się walki ze światem. Wszystkie dzieła Hemingwaya cechuje pieczołowite odtworzenie miejsc i postaci, których pierwowzorami byli prawdziwi ludzie. Kunszt literacki autora sprawia natomiast, że jego literatura jest tak samo inspirująca jak życie.

Inspirująca zwłaszcza dla miłośników podróży, którzy dzięki pisarzowi mogą zorganizować multum wypraw z awanturniczym motywem przewodnim. Jeżeli chcą przejść wszystkimi przetartymi przez niego szlakami, muszą się jednak pospieszyć, gdyż na deptanie po piętach Hemingwayowi opieszałym może nie wystarczyć jednego życia.

Licencja: Creative Commons
3 Ocena