Studenci chcą kredytów mieszkaniowych.

Jak bumerang powracają problemy z dostępem do kredytów studenckich i brakiem miejsc lub wysokimi cenami za akademiki. Studenci skarżą się na fatalne warunki mieszkaniowe w akademikach, panujący tam brud, hałas i brak warunków do nauki.

Skąd jednak apel o wprowadzenie kredytów mieszkaniowych specjalnie z myślą o studentach?

Wygląda na to, że przyjezdni studenci zwyczajnie mają dość wynajmowania drogich mieszkań, pomieszkiwania w obskurnych akademikach lub w wynajętych kątem pokoikach w czyimś mieszkaniu.

Oczekiwania studentów a interes banków to osobna sprawa.
Jak zwykle prawda leży gdzieś po środku.
Swoje racje mają studenci, ale należy też zrozumieć banki.
Nie od dziś wiadomo, że kredyty mieszkaniowe to znaczne koszty i ryzyko dla banku.
Wbrew pozorom jeśli klient nie spłaca zaciągniętego kredytu, ściągnięcie należności nie jest
wcale proste. Banki nie palą się do postępowań egzekucyjnych próbując najpierw wszelkich sposobów perswazji i starając się uniknąć windykacji. Nawet skorzystanie z ostateczności jaką jest odebranie nieruchomości nierzetelnemu klientowi, na co pozwala zabezpieczenie kredytu czyli hipoteka, nie jest tak prostą sprawą. Bank musi znaleźć kupca na dany lokal i zmusić do eksmisji lokatora.

Scoring – czyli badanie zdolności kredytowej

Ów scoring to nic innego jak wytyczne co do tego, kto może dostać kredyt, a kto ma na to nikłe szanse. I tak z zasady żonaty 30-latek z wyższym wykształceniem, pracujący od 5 lat, ma bardzo duże szanse na kredyt, a 23-latek w trakcie studiów, zatrudniony na czas określony lub umowę zlecenie ma szanse bardzo małe. Nie można oczywiście uogólniać, ale tak właśnie robią banki ustalając pewne zasady udzielania kredytów.
Statystyki mówią same za siebie. Nie jest tajemnicą, że banki nie lubią bardzo młodych klientów. Ktoś kto ma mniej niż 25 lat jest gorzej postrzegany niż 30-latek. Wszystko wynika ze zgromadzonych danych, które mówią jednoznacznie, iż najwięcej złych kredytów, czyli tych spłacanych nieregularnie lub wcale, należy do młodych kredytobiorców. Tłumaczy się to niedojrzałością i brakiem stabilnej sytuacji finansowej. Ktoś kto otrzymał pierwszą pracę często idzie do banku po kredyt i potem jest niemiło zaskoczony, że bank nie wita go z otwartymi rękami. Dlatego m.in. od młodych kredytobiorców wymaga się zazwyczaj dodatkowych zabezpieczeń jak choćby poręczyciela lub udziela się kredytu na nieco wyższy procent, po to aby po części zrekompensować sobie ponoszone ryzyko.
Jeszcze gorzej jest ze studentami, którzy choć coraz częściej już podczas studiów podejmują pracę to często nie jest ona ani wystarczająco dobrze płatna ani stabilna.

Bank ma zarabiać, dlatego dobrze sprawdzi nim komuś udzieli kredytu.
A jak ma sprawdzić, skoro ów klient dopiero zaczyna swoje finansowe życie?
Nie posiada żadnej historii, co bywa poważną przeszkodą w kontaktach z bankami.
Jeśli dodamy do tego: brak uregulowanej służby wojskowej, wysokie bezrobocie właśnie wśród młodych osób i niskie wynagrodzenia na początku kariery zawodowej, wyłania się niemal beznadziejny obraz dla potencjalnego kredytobiorcy.

Co w takiej sytuacji można zrobić?

Jakie inne możliwości zabezpieczeń dla kredytów mieszkaniowych mogłyby pomóc studentom?
Banki prześcigając się w ofertach wydłużają okres spłaty kredytu nawet do 40 lat.
Mało tego, jeden z banków skandynawskich, który zaczął właśnie działać w Trójmieście
wprowadził do oferty kredyt na lat 50 z przeniesieniem zobowiązań na następne pokolenie.
Może w tym należy szukać sposobu?

Gdyby banki mogły brać pod uwagę dochody rodziców studenta, a dopiero później jego samego, łatwiej byłoby o zdolność kredytową. Poza tym kredyty studenckie musiałyby mieć niższe oprocentowanie, a spłata rat przez pierwsze np. 5 lat powinna być ograniczona do spłaty odsetek.
Pełne raty kapitałowo-odsetkowe student zaczynałby spłacać po skończeniu studiów i znalezieniu pracy.

Takie rewolucyjne zmiany wymagają jednak dobrej woli banków, stabilnej gospodarki, niższego oprocentowania kredytów oraz niższego bezrobocia, które obecnie jest prawdziwą zmorą wśród świeżo upieczonych absolwentów.

Pierwszy ruch wykonali studenci. Drugi należy do rządu i banków, które warto aby zrewidowały nieco swoje procedury i uwzględniły w swojej grupie klientów również studentów. Pozostaje mieć nadzieję, że ten protest studentów nie zostanie zapomniany, a sprawa nie utonie w gronie innych potrzeb i problemów z jakimi mamy do czynienia na co dzień.