Cierpliwość, droga do zachwytu
Cierpliwość to brak pośpiechu. To działanie zgodne z naturalnym wymiarem czasu. Niecierpliwość to wyprzedzanie naturalnego zegara czasowego. Przy wyprzedzaniu, podobnie jak na drodze, mamy do czynienia z większością wypadków drogowych. To samo dzieje się w naszym życiu, jeśli brakuje nam cierpliwości.
Pośpiech jest czynnikiem, który rozbija częstotliwości w kierunku niszczenia celu życia. Wszystko zostaje zaburzone i człowiek działa w ciągłym zdenerwowaniu. Taki sposób życia nie przyśpiesza lecz wszystko opóźnia.
Zaplątanie, które wynika z pośpiechu powoduje powstawanie życiowych błędów i ich ciągłe naprawianie. W konsekwencji czas zamiast się skracać – wydłuża się. Jest to tylko pozorne przyśpieszenie. Tak naprawdę pośpiech wszystko opóźnia.
Złamane częstotliwości ( rozbite), przygotowują podłoże do podupadłości fizycznej oraz utraty zdrowia. Gdy człowiek ma swobodę działania w czasie, to przychodzą chwile zastanowienia i zachwytu nad życiem czy działaniem. Można poprzez obserwację przyrody, ludzi, zwierząt czy zjawisk wiele się nauczyć.
Zachwyt jest drogą w kierunku spokoju czyli w stronę Boga.
Natomiast pośpiech i niecierpliwość z tym związana, jest drogą odwrotną. To styl samozniszczenia oraz upadłości człowieka.
Czy musimy się śpieszyć?
Naturalny czas obecnie ulega przyśpieszeniu i wyprzedzanie go jest dodatkowym rozbiciem oraz zniszczeniem celów życia. Powolny czas jest czasem wykorzystywanym właściwie, zgodnie z naturą kosmosu i jej rytmem.
Każdy z nas na pewno się przekonał osobiście, że „nic nie daje pośpiech”.
Dlaczego i do czego się śpieszyć?
Cel w takim układzie jest niepewny i niewłaściwy. Poprzez zwolnienie tempa jest wiele czasu na zadumę i zachwyt nad tym, co niezwykłe, co odkrywa wielkie tajemnice nieznanego.
Człowiek rozsądny powinien być ciekawy niezwykłości, gdyż one ubogacają wyobraźnię. Bogactwo mentalne jest największym majątkiem jaki człowiek może zdobyć. To ubogaca duszę, która jest nieporównywalnie ważniejsza niż ciało i rzeczy materialne.
Zachwyt niech towarzyszy nam wszędzie, gdzie znajdujemy chwilę wytchnienia w szybkim tempie obecnego życia. To wzbogaci nas od środka i poprowadzi właściwą drogą do wyznaczonego celu. Inne małe cele wielkiej podróży życia ziemskiego, niech będą podporządkowane całości.
Posiadanie zdrowej konstytucji ciała poprzez harmonię z naturalnym wymiarem czasu, zaprosi zdrowe myśli do zdrowego ciała, które otworzą drogę zdrowej wiedzy.
Cierpliwość to brak pośpiechu. To działanie zgodne z naturalnym wymiarem czasu. Niecierpliwość to wyprzedzanie naturalnego zegara czasowego. Przy wyprzedzaniu, podobnie jak na drodze, mamy do czynienia z większością wypadków drogowych. To samo dzieje się w naszym życiu, jeśli brakuje nam cierpliwości.
Pośpiech jest czynnikiem, który rozbija częstotliwości w kierunku niszczenia celu życia. Wszystko zostaje zaburzone i człowiek działa w ciągłym zdenerwowaniu. Taki sposób życia nie przyśpiesza lecz wszystko opóźnia.
Zaplątanie, które wynika z pośpiechu powoduje powstawanie życiowych błędów i ich ciągłe naprawianie. W konsekwencji czas zamiast się skracać – wydłuża się. Jest to tylko pozorne przyśpieszenie. Tak naprawdę pośpiech wszystko opóźnia.
Złamane częstotliwości ( rozbite), przygotowują podłoże do podupadłości fizycznej oraz utraty zdrowia. Gdy człowiek ma swobodę działania w czasie, to przychodzą chwile zastanowienia i zachwytu nad życiem czy działaniem. Można poprzez obserwację przyrody, ludzi, zwierząt czy zjawisk wiele się nauczyć.
Zachwyt jest drogą w kierunku spokoju czyli w stronę Boga.
Natomiast pośpiech i niecierpliwość z tym związana, jest drogą odwrotną. To styl samozniszczenia oraz upadłości człowieka.
Czy musimy się śpieszyć?
Naturalny czas obecnie ulega przyśpieszeniu i wyprzedzanie go jest dodatkowym rozbiciem oraz zniszczeniem celów życia. Powolny czas jest czasem wykorzystywanym właściwie, zgodnie z naturą kosmosu i jej rytmem.
Każdy z nas na pewno się przekonał osobiście, że „nic nie daje pośpiech”.
Dlaczego i do czego się śpieszyć?
Cel w takim układzie jest niepewny i niewłaściwy. Poprzez zwolnienie tempa jest wiele czasu na zadumę i zachwyt nad tym, co niezwykłe, co odkrywa wielkie tajemnice nieznanego.
Człowiek rozsądny powinien być ciekawy niezwykłości, gdyż one ubogacają wyobraźnię. Bogactwo mentalne jest największym majątkiem jaki człowiek może zdobyć. To ubogaca duszę, która jest nieporównywalnie ważniejsza niż ciało i rzeczy materialne.
Zachwyt niech towarzyszy nam wszędzie, gdzie znajdujemy chwilę wytchnienia w szybkim tempie obecnego życia. To wzbogaci nas od środka i poprowadzi właściwą drogą do wyznaczonego celu. Inne małe cele wielkiej podróży życia ziemskiego, niech będą podporządkowane całości.
Posiadanie zdrowej konstytucji ciała poprzez harmonię z naturalnym wymiarem czasu, zaprosi zdrowe myśli do zdrowego ciała, które otworzą drogę zdrowej wiedzy.
Licencja: Creative Commons
