Niecierpliwość
Ten aspekt osobowości człowieka decyduje czy jesteśmy na właściwej drodze swojego rozwoju osobistego czy też nie. Niecierpliwość powoduje plątanie się naszych kroków i upadek na drodze, po której się kroczy.
Nie – cierpliwość jest zaplątaniem własnej osobowości.
Cierpliwość jest spokojem wynikającym z wewnętrznego porządku, który emanuje z wnętrza człowieka. Być cierpliwym to znaczy być mądrym człowiekiem, który zna siebie. Wie, że czas służy do rozwiązywania wszystkich spraw i będzie dla niego pożytecznym.
Niecierpliwość jest pośpiechem. Jest działaniem przeciwko naturalnemu czasowi kosmicznemu. Dlatego pośpiech gmatwa i plącze wszystko co robi, gdyż wybija człowieka z naturalnego rytmu.
Ludzie niecierpliwi zazwyczaj trwonią swój cenny czas na błahe rozmowy o niczym a później chcą nadrobić stracony czas – śpiesząc się. Brak synchronizacji pomiędzy myślą a czynem.
Cierpliwość jest mądrością w każdej sytuacji. Jest czasem właściwym, gdzie istnieje możliwość rozpoznania i wyciagnięcia wniosków z danego nam życiowego doświadczenia. Tym sposobem człowiek uczy się i wzrasta.
Prawa naturalne oparte są na spokojnym wzrastaniu. Kiedy jest ciepło i pada deszcz, to roślinność szybko wzrasta. Natomiast w okresie suszy i upałów zdaje się zatrzymywać wzrost. Przyroda żyje zgodnie ze swoim okresem wegetacji. Zawsze zdąży wyrosnąć, zakwitnąć i wydać owoce, mimo często dzisiaj niesprzyjających warunków wegetacji.
Roślinność wzrasta zgodnie z czasem naturalnym. Odznacza się cierpliwością i mądrością instynktu naturalnego. Człowiek jako istota rozumna często zapomina o swoim rdzeniu mądrości i spokoju, w którym istnieje cierpliwość.
Dziś zazwyczaj młodzi ludzie bardzo się śpieszą. Jeżdżą szybkimi samochodami jakby chcieli wyprzedzić upływający wolniej czas naturalny. Młodość chce wszystkiego doświadczać na raz. Nie rozumie, że każdy wiek ma swoje własne uroki życia. Nie warto się śpieszyć. Lepiej jest żyć spokojnie, z rozmysłem i więcej w życiu zobaczyć i doświadczyć.
Czasem warto przystanąć w tym pędzie donikąd i ujrzeć piękny zachód słońca czy usłyszeć śpiew skowronka. W spokoju widać o wiele więcej niż w pośpiechu. Niecierpliwość zamazuje wszelkie doznania. Życie staje się nerwowe i bez wartości. Pośpiech wyrzuca nas z czasu naturalnego biegu i powoduje zamącenie rzeczywistości. Jesteśmy „zakręceni” w sobie.
Bądźmy wiec cierpliwi sami dla siebie oraz dla innych. Zobaczymy więcej. Nauczymy się lepszego życia i wyciągniemy właściwe wnioski ze swoich codziennych doświadczeń. Czas powolny jest czasem zsynchronizowanym z Naturą. Uczy mądrości i miłości do wszelkiego stworzenia.
Ten aspekt osobowości człowieka decyduje czy jesteśmy na właściwej drodze swojego rozwoju osobistego czy też nie. Niecierpliwość powoduje plątanie się naszych kroków i upadek na drodze, po której się kroczy.
Nie – cierpliwość jest zaplątaniem własnej osobowości.
Cierpliwość jest spokojem wynikającym z wewnętrznego porządku, który emanuje z wnętrza człowieka. Być cierpliwym to znaczy być mądrym człowiekiem, który zna siebie. Wie, że czas służy do rozwiązywania wszystkich spraw i będzie dla niego pożytecznym.
Niecierpliwość jest pośpiechem. Jest działaniem przeciwko naturalnemu czasowi kosmicznemu. Dlatego pośpiech gmatwa i plącze wszystko co robi, gdyż wybija człowieka z naturalnego rytmu.
Ludzie niecierpliwi zazwyczaj trwonią swój cenny czas na błahe rozmowy o niczym a później chcą nadrobić stracony czas – śpiesząc się. Brak synchronizacji pomiędzy myślą a czynem.
Cierpliwość jest mądrością w każdej sytuacji. Jest czasem właściwym, gdzie istnieje możliwość rozpoznania i wyciagnięcia wniosków z danego nam życiowego doświadczenia. Tym sposobem człowiek uczy się i wzrasta.
Prawa naturalne oparte są na spokojnym wzrastaniu. Kiedy jest ciepło i pada deszcz, to roślinność szybko wzrasta. Natomiast w okresie suszy i upałów zdaje się zatrzymywać wzrost. Przyroda żyje zgodnie ze swoim okresem wegetacji. Zawsze zdąży wyrosnąć, zakwitnąć i wydać owoce, mimo często dzisiaj niesprzyjających warunków wegetacji.
Roślinność wzrasta zgodnie z czasem naturalnym. Odznacza się cierpliwością i mądrością instynktu naturalnego. Człowiek jako istota rozumna często zapomina o swoim rdzeniu mądrości i spokoju, w którym istnieje cierpliwość.
Dziś zazwyczaj młodzi ludzie bardzo się śpieszą. Jeżdżą szybkimi samochodami jakby chcieli wyprzedzić upływający wolniej czas naturalny. Młodość chce wszystkiego doświadczać na raz. Nie rozumie, że każdy wiek ma swoje własne uroki życia. Nie warto się śpieszyć. Lepiej jest żyć spokojnie, z rozmysłem i więcej w życiu zobaczyć i doświadczyć.
Czasem warto przystanąć w tym pędzie donikąd i ujrzeć piękny zachód słońca czy usłyszeć śpiew skowronka. W spokoju widać o wiele więcej niż w pośpiechu. Niecierpliwość zamazuje wszelkie doznania. Życie staje się nerwowe i bez wartości. Pośpiech wyrzuca nas z czasu naturalnego biegu i powoduje zamącenie rzeczywistości. Jesteśmy „zakręceni” w sobie.
Bądźmy wiec cierpliwi sami dla siebie oraz dla innych. Zobaczymy więcej. Nauczymy się lepszego życia i wyciągniemy właściwe wnioski ze swoich codziennych doświadczeń. Czas powolny jest czasem zsynchronizowanym z Naturą. Uczy mądrości i miłości do wszelkiego stworzenia.
Licencja: Creative Commons
