psychoterapia gdynia

Zachowania bierno-agresywne, wyparcie i projekcja to nie jedyne psychologiczne mechanizmy obronne. Oto kolejna część listy mechainzmów obrony ego.

Termin mechanizm obronny jest stosowany do określania dużej liczby zachowań, dlatego, iż wszystkie one zdają się pełnić tę samą funkcję, jaką jest obrona „ja” przed działaniem przykrych emocji, głównie lęku.

W popularnie stosowanych programach redukcji nadwagi często pomija się pomoc psychologiczną dotyczącą problemów związanych z faktem bycia otyłym.

Istnieje kilka modeli pomocy psychologicznej osobom o nadmiernej masie ciała. W modelu racjonalnym zakłada się, iż każda jednostka myśli logicznie, a jej zachowanie jest tego wynikiem.

Człowiek w trudnych sytuacjach najczęściej uruchamia nie jeden konkretny mechanizm obronny, ale cały zespół obron, w którym może jedynie przeważać pewna forma przystosowawcza (Siek, 1984; Vaillant, 1994).

Wyróżnienie i zdefiniowanie poszczególnych mechanizmów obronnych a także ich pogrupowanie, głównie ze względu na dojrzałość, rozumianą jako efektywność przy jednoczesnych jak najmniejszych negatywnych skutkach dla jednostki stało się podstawą wielu badań naukowych.

Co więcej po przeprowadzeniu wielu badań zauważono, iż można także wyróżnić pojedyncze, dominujące w zachowaniu mechanizmy obronne, występujące w poszczególnych zaburzeniach zachowania, chorobach psychicznych bądź typach osobowości.

Stosunkowo podobny podział, ze względu na dojrzałość / niedojrzałość danego mechanizmu, zaproponował Vaillant w 1977 roku (cyt. za: Whitty 2003). Autor ten wyróżnił cztery poziomy obron:

Pojęcie mechanizmu obronnego zostało wprowadzone przez Zygmunta Freuda, a rozwinięte przez jego córkę, Annę oraz innych psychoanalityków.

Według statystycznego podręcznika diagnostycznego DSM-IV (1994), mechanizmy obronne czy też style radzenia sobie definiowane są jako automatyczne psychologiczne procesy, które chronią jednostkę przed lękiem lub przed świadomością wewnętrznych czy zewnętrznych zagrożeń bądź stresorów.