Do niedawna kupujący urządzenia komputerowe miał bardzo mały wybór, w jaki rodzaj pamięci ma być zaopatrzony jego laptop lub komputer stacjonarny. Jeśli kupił ultrabook, prawdopodobnie miał on dysk półprzewodnikowy (SSD). Każdy inny sprzęt stacjonarny lub laptop miał dysk twardy (HDD). Teraz można skonfigurować system z HDD lub SSD, albo w niektórych przypadkach obu. Ale jak wybrać? Wyjaśniamy różnice między SSD i HDD, ukazując ich wady i zalety pomocne w wyborze.
Tradycyjny dysk twardy jest urządzeniem służącym do przechowywania nieulotnej informacji na komputerze. Oznacza to, że informacja na nim nie "znika" po wyłączeniu systemu, tak jak jest w przypadku danych przechowywanych w pamięci RAM. Dyski twarde HDD zbudowane są zasadniczo z metalowej płyty pokrytej powłoką magnetyczną, która przechowuje dane. Odczytu z wirujących talerzy dokonuje głowica umieszczona na ramieniu.
SSD ma funkcjonalnie wszystko to samo co dysk HDD, ale dane są przechowywane w połączonych układach pamięci flash. Układy SSD mogą być zainstalowane na stałe na płycie głównej, albo w polu które jest wielkości i kształtu standardowego dysku. Chipy pamięci flash SSD są innego typu, niż jest używane w pendrivach USB i są zwykle szybsze, oraz bardziej niezawodne. Dyski SSD są więc droższe niż pendrivy USB o tych samych pojemnościach.
To co różni oba rodzaje dysków zasadniczo, to cena. Aby zrozumieć przyczynę, musielibyśmy analizować ekonomiczne prawa popytu i podaży podczas wprowadzania nowości rynkowych, gdyż koszta produkcji mają tu mniejsze znaczenie.
Standardem w nowo kupowanych laptopach jest dysk twardy o pojemności 500GB. Ta sama pojemność SSD spowodowałaby tak duże podniesienie wartości sprzętu, iż wielu ludzi nie zdecydowałaby się na zakup. Chwilowym więc zapewne rozwiązaniem, jest stosowanie w urządzeniach, które na to pozwalają dwóch dysków, SSD dla systemu operacyjnego i większego HDD dla danych. Istnieją także dyski hybrydowe, będące połączeniem SSD z HDD, te jednak jak dotychczas wykazują się sporą usterkowością i nie warto ich polecać.
To w czym dysk SSD niewątpliwie błyszczy, to prędkość. Wczytywanie systemu trwa nieporównywalnie szybciej, a wszelkie operacje dyskowe zostawiają HDD w tyle. Ma na to wpływ wiele czynników takich jak choćby sposób fragmentacji.
SSD nie zawiera ruchomych części, jest więc bardziej trwały, szczególnie podczas upadków i wstrząsów. Większość dysków twardych na czas wyłączenia systemu parkuje głowicę, jednak podczas pracy czytniki lecą nad talerzem napędowym, w odległości kilku nanometrów.
Ponieważ dyski twarde składają się z wirujących talerzy, istnieje też granica ich miniaturyzacji. W przypadku SSD problem ten znika.
Nawet najcichszy dysk emituje trochę hałasu, gdy jest w użyciu. Układ napędowy talerza, ramię głowicy, musi wydawać dźwięki. Często są one tym większe, czym szybszy jest dysk. SSD nie wydzielają praktycznie żadnego hałasu, ponieważ są non-mechaniczne.
Dyski twarde wygrywają na cenie, wydajności i dostępności. SSD działa najlepiej, jeśli szybkość, wytrzymałość, współczynnik kształtu, hałas lub fragmentacji (technicznie częścią prędkości) są ważnymi czynnikami dla właściciela.
Jeśli chodzi o trwałość, o ile prawdą jest że dyski SSD zużywają się w miarę upływu czasu (wszystkie komórki w banku pamięci flash mogą być zapisywane i usuwane ograniczoną liczbę razy), to dzięki technologii TRIM , która dynamicznie optymalizuje odczytane cykle, starzenie spowalnia się.
Nie wiadomo, czy SSD całkowicie zastąpią tradycyjne dyski twarde. Ceny dysków SSD idą w dół, ale nadal są zbyt drogie, aby całkowicie zastąpić terabajty danych z komputerów użytkowników.
