ECO torby
Włóknina typu non waven, to tworzywo powstałe w wyniku procesu spilśnienia- rozwłóknienia masy drzewnej. Z uwagi na pochodzenie włókien (główny skład to celuloza) są one jednym z najczęściej wybieranych tekstyliów, które sukcesywnie wypierają klasyczna bawełnę z uwagi na proces produkcji oraz ekonomiczne względy eksploatacji. Włókna typu non waven jak sama nazwa wskazuje nie podlegają procesowi tkania, ich łączenie następuje na drodze sklejenia igłowania lub przeszywania.
Proces wytwarzania
Pozyskane celulozowe włókna, w trakcie obróbki pokrywane są cienką warstwa klejącą, zazwyczaj przy wykorzystaniu masy żywicznej. Następnie arkusze tak przygotowanych włókien umieszczane są w prasie tekstylnej. W zależności od metody spajania włókien, prasa może być wyposażona w specjalne walce, które wprasowują żywice lub specjalną sieć igieł zamontowanych na listwie. Działanie igły działa na zasadzie przeplecenia włókna a następnie spętlenia go w trakcie unoszenia. Aby wzmocnić strukturę materiału nierzadko po wykonaniu igłowania materiał jest przeszywany.
Na drodze rozwoju technologii, coraz rzadzkiej wykorzystuje się listwy igłowe. Zamiast nich wykorzystywana jest metoda hrydronynamicznego wiązania włókien. Surowa siatka włókniny zostaje poddana „igłowaniu” za pośrednictwem mikrostrumienia uwalnianego ze specjalnych dysz. Strumienie o cisnieniu przekraczających 600 braów skierowane są względem materiału pod wieloma kontami, dzięki czemu równolegle następuje splatanie i wiązanie. Jak wykazują ekspertyzy wykorzystanie metody hydrowiązania jest o wiele bardziej ekonomicznym rozwiązaniem, niż mechaniczne igłowanie włókien. Warto wspomnieć, że wodna metoda plątania została opracowana przez japońskich technologów w latach 70 ubiegłego wieku.
Konkurencją dla koncernów azjatyckich był pomysł niemieckich inżynierów opracowany w latach 90. W teorii europejskiej zamiast strumienia wody postanowiono wykorzystać sprężone powietrze „air-jet”, przy zachowaniu takich samych założeń jak w przypadku metody hydro.
Z uwagi na właściwości celulozy, włókna te wykorzystywane są w szerokim zakresie, od przemysłu włókienniczego przy produkcji tekstyliów, przez przemysł budowlany jako warstwa izolująca, hydrofobowa, izotermiczna, w szerokim zakresie wykorzystywana do budowy dróg i autostrad jako geowłóknina, w obszarze sanitarnym jako nośnik środków higienicznych, kończąc na produkcji ekologicznych wkładów filtrujących.
W przypadku rynku tekstylnego włókna typu non waven wykorzystywane są do produkcji akcesoriów- toreb polipropylenowych. W odróżnieniu do toreb bawełnianych, w których włókna ułożone są pionowa lub poziomo, torby polipropylenowe są wytrzymalsze oraz zachowują swój pierwotny kształt.
