Jest miejscem, w którym spotykają się różnice i mieszają ze sobą, tworząc szczególną atmosferę. Kontrasty są widoczne w przyrodzie, gdzie w jednej części zatoki widać strome skaliste góry rosnące wprost ze spokojnej powierzchni morza, podczas gdy z drugiej strony zachwyca prawdziwy rozkwit ogrodów botanicznych. Kontrasty są również podkreślone w dziedzictwie kulturowym, historycznym, gdzie dwie cywilizacje wschodu i zachodu spotykają się ze sobą w specyficznej harmonii. Prehistoryczne czasy, czasy iliryjskie, rzymskie, bizantyjskie, renesans, barok, gotyk - wszystko stapia się razem i miesza ze współczesnym życiem, pokazując, że prawdziwym skarbem jest trwanie ze sobą w harmonii.
Południowo-wschodnia strona zatoki jest otoczona przez krasowy masyw górski Lovcen (1749 m). Od strony północno-zachodniej przez krasowe masywy gór Orjen (1895 m) , Radostak (1446 m) i Dobrostica (1570 m). Pomiędzy dwoma masywami tuż nad Perastem rozprzestrzenia krasowy masyw Kason (873 m).
Półwysep Lustica znajduje się po południowo-wschodniej stronie wejścia do zatoki, a półwysep Vitaljina znajduje się w części północno-zachodniej. Dwa półwyspy oddzielone są kanałem Ostro. W wewnętrznej części zatoki są jeszcze dwa półwyspy Vrmac i Devesilje oddzielone wąską Verige. Cieśnina Verige dzieli zatokę Boka Kotorska na dwie przednie zatoki: zatokę Herceg Novi i zatokę Tivat oraz dwie wewnętrzne zatoki: zatokę Risan i zatokę Kotorską.
Do Boki Kotorskiej można dotrzeć drogami:
- lądem przez połączenie drogowe Bar - Budva - Tivat/Kotor; Niksic - Risan; Trebinje (w Bośni i Hercegowinie ) - Herceg - Novi, Dubrovnik (Chorwacja) - Herceg Novi,
- drogą powietrzną poprzez lotnisko w Tivat, Podgoricy, Dubrowniku (Chorwacja),
- morzem poprzez porty w Kotorze i Herceg-Novi.
Położona pomiędzy Morzem Adriatyckim i terenami wapiennymi Boka Kotorską jest pod silnym wpływem Morza Śródziemnego i klimatu górskiego. Ta specjalna mieszanka klimatu tworzy wybitny sub-śródziemnomorski klimat zupełnie inny od pozostałych części czarnogórskiego wybrzeża. Unikalną cechą dla Boki jest wczesna wiosna, kiedy wszystkie okoliczne góry są jeszcze pokryte śniegiem, podczas gdy na wybrzeżu kwitną śródziemnomorskie drzewa i kwiaty. W zimie można cieszyć się przyjemnym słońcem i bezwietrzną pogodą na wybrzeżu, podczas gdy droga w góry i śnieg zajmuje zaledwie godzinę wolnej jazdy. Lato w Zatoce jest przyjemne, jest trochę więcej deszczu, zwłaszcza w obszarze wewnętrznym niż w innych częściach wybrzeża czarnogórskiego- ma to, z drugiej strony, odbicie w gęstej roślinności. Większość deszczu w Boce spada pod koniec jesieni i częściowo w okresie zimowym. Wzdłuż całej linii wybrzeża zatoki istnieje bogaty wybór roślinności śródziemnomorskiej, kontynentalnej i egzotycznej jak np. laurowce, palmy, drzewa oliwne, drzewa pomarańczowe i cytrynowe, drzewa granatu, agawy, kamelii, mimozy... Bogata flora to tylko jeden z elementów Boki Kotorskiej.
Wzdłuż całego wybrzeża Boki jest sieć małych miast i osiedli, z których każde ma swoją własną legendę i historię godną stworzenia odrębnej strony internetowej dla każdego miejsca.
Całkowita powierzchnia zatoki: 87,3 km2, wielkość: 2,4 x 106 km3, głębokość maksymalna: 60 m, średnia głębokość: 27,3 m, zasolenie wody: 28 ‰, całkowita długość wybrzeża: 105,7 km. Zatoka Kotorska wnika 28 km w głąb powierzchni lądu.
