Kable składają się z trzech głównych części: przewodu, izolacji oraz powłoki. Sposób wykonania poszczególnych kabli jest zróżnicowany i zależy od aplikacji. Konstrukcja i zastosowane materiały są określone przez trzy główne czynniki:
- napięcie robocze określa grubość izolacji:
- obciążalność określa wielkość przekroju przewodów
- warunki środowiskowe takie jak temperatura, woda, substancje chemiczne, ekspozycja na światło słoneczne, warunki mechaniczne, itp. określają rodzaj zewnętrznej powłoki kabla.
Kable kładzione bezpośrednio w ziemi lub stosowane do instalacji odsłoniętych mogą również zawierać metalowy pancerz w postaci drutów spiralnie zwiniętych wokół kabla lub owiniętą wokół niego taśmę falistą. Pancerz może być wykonany ze stali lub aluminium, i mimo że podłączony do uziemienia, nie jest przeznaczony do przenoszenia prądu podczas normalnej pracy. W kablach stosuje się zwykle linki miedziane lub przewody aluminiowe, chociaż do małych kabli można także wykorzystywać drut. Kabel może zawierać nieizolowane przewody wykorzystywane do tworzenia obwodu neutralnego lub do uziemiania połączenia.
Całość może być zmontowana płasko lub w formie okrągłej. Można też dodać do montażu nieprzewodzące nici, których zadaniem będzie utrzymywanie kształtu całości. Kable do specjalnych zastosowań, np. do instalacji pionowych mogą zawierać dodatkowe elementy, jak choćby stal czy specjalne struktury wspierające.
