Są to przewlekłe choroby wątroby spowodowane przewlekłym zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu A ( HAV – ang. Hepatitis A virus ), typu B ( HBV – ang. Hepatitis B virus ) lub typu C ( HCV – ang. Hepatitis C virus). Różnią się one epidemiologią, drogami zakażenia, przebiegiem, sposobem leczenia, rokowaniem, możliwymi następstwami.
Wirusowe zapalenie wątroby typu A jest chorobą przenoszącą się drogą pokarmową. Przebiega ona stosunkowo łagodnie, często bezobjawowo i nie powoduje przewlekłego uszkodzenia wątroby. Niemniej jednak, gdy dojdzie do zakażenia u osób dorosłych, choroba może mieć przebieg ciężki i zagrażający życiu pacjenta. Obecnie, przypadki nabycia zakażenia związane są najczęściej z turystyką zagraniczną w regiony tropikalne lub subtropikalne - o niskiej kulturze sanitarnej ( głownie w najczęstsze kierunki turystyki wypoczynkowej np. Egipt, Turcja, Indie). Wirusowe zapalenie wątroby typu B i C (zwyczajowa nazywa to „ żółtaczka wszczepienna”) są chorobami przenoszącymi się drogą krwiopochodną. Osobami szczególnie zagrożonymi nabyciem zakażenia są osoby przyjmujące transfuzje krwi lub preparaty krwiopochodne (szczególnie przed 1990 rokiem), osoby będące po licznych zabiegach operacyjnych i diagnostycznych, osoby przyjmujące dożylnie środki odurzające i narkotyczne, a także wykonujące tatuaże i piercing. W przebiegu tych schorzeń wyróżnia się okresy ostry oraz przewlekły.
Przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B i C są chorobami postępującymi w różnym tempie u różnych chorych. Wg aktualnych danych epidemiologicznych, w Polsce zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu C jest od 730 tysięcy do 1,2 mln osób, czyli co około 40 osoba może być zakażona tym wirusem. Niemniej jednak, u niektórych chorych obserwuje się stan wieloletniego, nieaktywnego nosicielstwa zakażenia, co nie wymaga leczenia a jedynie okresowej kontroli. U innych zaś pacjentów, jest to choroba agresywna i dynamicznie postępująca, której ostatecznym zejściem (w sytuacji braku specjalistycznego leczenia), jest marskość i niewydolność wątroby lub rak wątroby.
W diagnostyce tychże schorzeń wykorzystuje się panel badań biochemicznych, nowoczesne badania wirusologiczne oparte na biologii molekularnej, a w zakresie oceny stopnia zaawansowania uszkodzenia wątroby wykonuje się biopsję wątroby z oceną histopatologiczną bądź nowoczesne badania nieinwazyjne metodą elastografii urządzeniem Fibroscan.
Aktualnym, światowym standardem leczenia przewlekłych wirusowych zapaleń wątroby typu B i typu C jest stosowanie interferonów o przedłużonym działaniu tzw. interferonów pegylowanych, bądź leków blokujących namnażanie się wirusa tzn. analogów nukleozydowych i nukleotydowych. Niemniej na horyzoncie nowych metod leczniczych pojawi się w niedługim czasie kilka nowych, skutecznych leków.
