Dla kobiet wyjazd za granicę związany jest często z podjęciem pracy jako opiekunka – a to osoby starszej, a to dzieci (czyli niania). Najczęściej wyjeżdżają kobiety po pięćdziesiątce, ponieważ to one nie umieją znaleźć zatrudnienia w kraju, nie są objęte aktywizacją zawodową.
Praca jako opiekunka wydaje się być pracą łatwą, przede wszystkim, że panuje myślenie, że jest to praca lekka, dająca dużo pieniędzy, a podstawowe warunki życiowe są zapewnione – dach nad głową i jedzenie. Często myślenie jest bardzo uproszczone, że „lubię ludzi, więc dam sobie radę”, które potem ma się nijak do rzeczywistości, ponieważ samym lubieniem pieniędzy się nie zarobi.
Jeśli przyjrzeć się ogłoszeniom pracy zagranicznej, należy zauważyć, że oferty pracy dla opiekunek wymagają od kandydatek – bez względu, czy to opiekunka osób starszych czy opiekunka dziecięca – takich oto cech charakteru: cierpliwość i opanowanie, wyrozumiałość, tolerancja, troskliwość, wesołość i radość życia, otwartość na ludzi, komunikatywność, empatia, asertywność, zdecydowanie.
Opiekunka powinna być także sprawna fizycznie, ponieważ praca często związana jest z przenoszeniem osoby czy pomaganiem przy chodzeniu i najprostszych czynnościach. Do tego najczęściej poszukiwane są osoby bez nałogów. Lista ta w zależności od charakteru pracy może się znacznie wydłużyć.
Opiekunka przed przystąpieniem do pracy powinna najpierw poznać swoje obowiązki, to jest czy wymagane jest od niej sprzątanie, gotowanie, czy jej praca sprowadza się wyłącznie do opieki i doglądania podopiecznego.
W instrukcji dla opiekunek, często dołączanej do samej oferty pracy dla opiekunek, zaznaczone jest, że należy zapoznać się z cyklem dnia osoby pod opieką – to jest poznać godziny wstawania, podawania posiłków itd. Należy poznać ulubione potrawy, zajęcia, lęki i obawy (na przykład przed światem zewnętrznym czy psami), listę leków regularnie przyjmowanych oraz leków podawanych w nagłych przypadkach (też miejsce, gdzie znajduje się domowa apteczka). Należy dowiedzieć się, czy dziecko czy osoba starsza nie ma alergii na jakieś przyprawy i składniki potraw. A przede wszystkim należy mieć przygotowaną listę alarmowych telefonów – zarówno do bliskich, jak i służb medycznych, lekarza podstawowej opieki i podobnych.
