Moja dusza znika gdzieś bezimienna
Sny już nie cieszą jak co rano
Boję się słuchać swego serca
Ono boi się poddawać kolejnym ranom
Moja dusza już nie chce śpiewać
Moje marzenia znikają w bezszelestnej ciszy
Pozostaje tylko puste pragnienie:
by zniknąć we mgle
by się unicestwić
by stać się niczym
Sny już nie cieszą jak co rano
Boję się słuchać swego serca
Ono boi się poddawać kolejnym ranom
Moja dusza już nie chce śpiewać
Moje marzenia znikają w bezszelestnej ciszy
Pozostaje tylko puste pragnienie:
by zniknąć we mgle
by się unicestwić
by stać się niczym
Licencja: Creative Commons