W dobie dynamicznego rozwoju technologii sztuczna inteligencja jest coraz częściej wykorzystywana do zadań, które wcześniej wymagały zaangażowania człowieka. Jednym z takich obszarów jest tłumaczenie literatury. Mimo że AI z powodzeniem radzi sobie z tłumaczeniem dokumentów czy prostych tekstów, przekład literacki pozostaje wyzwaniem, które ujawnia ograniczenia algorytmów i podkreśla znaczenie ludzkiej kreatywności i wrażliwości.
W ostatnich latach sztuczna inteligencja zyskała status niemalże magicznej różdżki, zdolnej rozwiązać wszystkie problemy twórcze. Coraz częściej słyszymy o AI piszących książki, tłumaczących teksty czy nawet komponujących muzykę. Jednak czy te narzędzia są rzeczywiście gotowe, by zastąpić ludzką kreatywność? Moje doświadczenia z różnymi programami AI wskazują, że jeszcze nie do końca.
W świecie literatury coraz częściej mówi się o potencjale sztucznej inteligencji (AI) w tworzeniu tekstów literackich. Chociaż AI zyskała popularność w pomaganiu autorom w pisaniu i redagowaniu, czy rzeczywiście może stworzyć książkę – od pomysłu, przez konstrukcję fabuły, aż po finalny tekst? Rzeczywistość jest znacznie bardziej skomplikowana. Choć AI zaskakuje możliwościami, ma także wiele ograniczeń, które sprawiają, że trudno zaufać jej całkowicie w procesie twórczym.
Zmniejszenie obciążenia pracą nauczycieli poprzez wykonywanie niektórych powtarzalnych zadań lub wykorzystanie danych do spersonalizowania toku nauczania to tylko niektóre z zalet, jakie oferuje ta nowa technologia. Jedną z bardziej zaskakujących możliwości jest analiza emocji za pomocą technologii rozpoznawania twarzy, która może pomóc nauczycielom w zarządzaniu zachowaniem uczniów w klasie.
