W życiu dzieje się tak, że nie myli się ten, który nic nie robi. Niestety, nasz styl życia, kultura, oraz system edukacji tych, którzy popełniają błędy, klasyfikuje w kategorii nieudaczników. Nie mogę się z tym zgodzić i nie ma na to we mnie przyzwolenia.
Programowani od najmłodszych lat na sukces, staramy się ‘wygrywać’ za wszelką cenę. Najpierw oceny w szkole, później w pracy i w życiu prywatnym. Życie i otoczenie programuje nas na osiąganie pełnych sukcesów i kiedy pojawia się porażka, nasze samopoczucie drastycznie spada. Czy taki ‘program’ jest odpowiedni?
