Naprawdę nie potrafię mówić o sobie.
Zawodowo jestem konsultantem w "Ośrodku Kultury Chińskiej" Tłumaczę i publikuję materiały dotyczące naturalnych Chińskich technik fizjoterapii.
Interesuje mnie wszystko co nie zakrawa na pospolitość i bylejakość. Wszystko to co potrafi wnieść coś nowego i niebanalnego w nasze życie. Doceniam naukę i więdzę.
Cóż silniej w świadomości przeciętnego człowieka łączy się z Chinami od towarzyszącego nam na co dzień brunatnego naparu? Niemal wszyscy stawiają go na piedestał jako nieodzowny element każdego posiłku. Wielu nie wyobraża sobie dnia bez filiżanki tego aromatycznego napoju. Oczywiście mowa o... herbacie.
Uważany za wzorcowy ogród "BaoShann Suen" w Husum dzięki pagodom i charakterystycznym mostkom w kształcie łuku i owalnym ścieżkom odpowiada wymogom tradycyjnej chińskiej sztuce ogrodnictwa.
Nie dziwi mnie wcale, że jeden ze sławnych podróżników określił Chiny mianem cywilizacji dla smakoszy. Wykwintność potraw i sposób ich podawania nawet w najmniejszych restauracyjkach to kulinarna magia i czary. Bogactwo zapachów i smaków sprawia, że kuchnia ta pozostanie dla mnie najlepszą choć nienajłatwiejszą kuchnią na świecie.
Gdy jedziemy ulicami Shanghaju, wszędzie zwracają naszą uwagę angielskie napisy w stylu: "Witamy majestat jej wysokości królowej Elżbiety II...". Okazało się jak nam powiedziała nasza opiekunka, że królowa była tu kilka dni wcześniej. Pisał nawet o tym fakcie "Sunday Times".
Poeci poświęcają jej wiersze, kolekcjonerzy i koneserzy poszukują jej unikalnych odmian, a cesarz HuejChun pisze swój traktat na temat jej gatunków.
Naprawdę nie potrafię mówić o sobie.
