Hazrat Inayat Khan zmarł w Indiach 5 lutego 1927 roku. Jego prochy zostały złożone w Delhi.
Obecnie głową zakonu jest syn Pir Vilayata, Zia Khan.
Do Polski, światło sufickich nauk przyniósł Atum O’Kane. Za datę powstania Zakonu Sufickiego w Polsce przyjmuje się 30 kwietnia 1988 roku. W tym dniu Atum inicjował na wawelskim dziedzińcu, pierwszą grupkę polskich murid – uczniów.
Ruch ten był pierwszym Zakonem Sufickim, który rozpoczął duchowe nauczanie na Zachodzie, w USA i Europie. Symbolem Zakonu Sufickiego jest uskrzydlone serce. Tradycja Sufich przekazuje Mądrość wszystkich wiar, które zawsze wskazywały ludzkości jeden i ten sam cel: Miłość – Harmonia – Piękno.
Zakon Suficki jest pierwszym kompletnym przekazem linii nauczania, który przywędrował jako Posłanie do współczesnego świata jako kontynuacja tradycyjnych szkół Duchowych: Chisti, Qadarii, Nakshibandhi, Sohrawardii.
Linia przekazu składa się z pięciu filii:
Szkoła Ezoteryczna - szkoła mistyki i duchowości
Zakon Uzdrawiania
Powszechne Nabożeństwo - służba religijna oparta o szeroką ekumenię wszystkich religii.
Ziraat (duchowa Ekologia) - swiadomość planetarna i duchowa ekologia oparta o mistykę żywiołów i kult natury
Braterstwo – Siostrzeństwo - skupione na służbie społecznej i pomocy potrzebującym (edukacja, pomoc więźniom, ofiarom kataklizmów, etc.)
Medytacje sufickie to praca z oddechem, z wizualizacjami, z mantrami. Mantry sufickie to odzwierciedlenie aspektów Boga. Tych aspektów jest 99. Jest to m.in. miłośc, harmonia, współczucie, piękno, światło, twórczość, majestat, pokój itd. Powtarzając przez pewien czas zaczynamy odczuwać w sobie te aspekty. Istnieje możliwość aby dostać od nauczyciela mantry osobiste, a więc te które są tylko dla nas, te które są nam na dany moment potrzebne.
Jest bardzo krótki opis istoty sufizmu. Najlepiej jest samemu posmakować i zanurzyć się w piękno tej ścieżki.