Charakterystyka żurawic

Są to urządzenia dźwigowe, które stanowią pod względem częstotliwości zastosowania drugą po suwnicach grupę dzwignic. Najprostsze konstrukcje żurawii stałych to żurawiki okienne i przyścienne o momencie użytkowym 20 – 100 kn.n, ze stałym wysiągnikiem o niepełnym obrocie i z wyciągarką umieszczoną na konstrukcji wspornej. Stosuje się je do pomocniczych prac na budowlach. Wyróżniamy także stałe żurawie wolnostojące , które są pełno obrotowe wykonując ruch z wysięgiem stałym lub zmiennym, uzyskiwanym przez wychylenie wyciągnika za pomocą ukł. linowego albo przez zastosowanie wózków wodzakowych, przejezdnych wzdłóż poziomego wysięgnika. Odmiany tego typu żurawi to:
- żurawie obracające się na kołkach osadzonych w ramie nośnej lub po wieńcu utworzonym z wałków obrotowych,
- żurawie portowe, zwykle wypadowe o udzwigu 8 – 12 t i wysięgu do 40 m,
- żurawie kontenerowe wyposażone w osprzęt do przeładunku kontenerów.
Żurawie stałe wykonuje się w postaci ustrojów kratownicowych, spawanych z kształtowników lub rur stalowych albo też z wieżą w postaci rury o określonej średnicy. Wyposażenie w kabinę sterowniczą, przesuwną wzdłóż wieży, umożliwia dogodną obsługę.

W budownictwie znajdują większe zastosowanie do tych opisanych powyżej znajdują żurawie towarowe . Odmianę żurawi szynowych stanowią żurawie kolejowe o udzwigu do 160 t, służące głównie do usuwania skutków awarii na kolei. Do napędu żurawi stałych i szynowych stosuje się za zwyczaj układy z silnikami elektrycznymi prądu stałego, które zapewniają dużą elastyczność i płynność ruchów.

transport, praca kierowcy, magazynowanie