Pierwszeństwo w otrzymywaniu przekazywanych przez spółki informacji ma instytucja prowadząca rynek akcji (GPW), ta zaś wprowadza je do dalszej dystrybucji, tj. udostępnia je publicznie. Nad dostatecznością przepływu informacyjnego czuwa Komisja Nadzoru Finansowego. Ale jaki właściwie rodzaj informacji musi trafiać do publicznej wiadomości? Otóż można wydzielić dwie formy przekazywania przez spółki relacji na swój temat. Jedną z nich jest regularna prezentacja raportów okresowych z działalności, drugą publikacja raportów bieżących, o nieokreślonej częstotliwości, uwarunkowanej pojawianiem się ważnych wydarzeń w życiu gospodarczym firmy i rzetelnością emitenta.
Raporty giełdowe spółek - raporty okresowe, które dzielą się na raporty kwartalne, półroczne oraz roczne i zawierają sprawozdania finansowe spółek, zachowujące wymagane prawem standardy sprawozdawczości finansowej - w Polsce są to Międzynarodowe Standardy Rachunkowości, Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej oraz związane z nimi interpretacje ogłoszone w formie rozporządzeń Komisji Europejskiej. Raporty spółek, czyli raporty półroczne i roczne powinny być poddane audytowi, przy czym obowiązek ten, w stosunku do raportu półrocznego, nie ciąży na uczestnikach nieregulowanego rynku akcji, którzy to nie są również zobowiązani do publikacji raportów kwartalnych.
Konieczność publikacji raportów bieżących poddana jest subiektywnej ocenie osób wewnątrz firmy. Muszą oni wyczuć, które wydarzenia mają wpływ na wycenę spółki i na ich podstawie przygotowywać stosowne raporty. Na pojawianie się raportów bieżących często mają wpływ zdarzenia losowe, lecz także te, odgórnie zaplanowane. Są to między innymi zawierane ważne umowy, zakup lub sprzedaż dużej ilości aktywów, zakup lub sprzedaż wyemitowanych przez siebie papierów własnościowych czy też istotne zmiany personalne w spółce.
By istnienie spółki publicznej miało sens, informacje o niej muszą być w szerokim stopniu dostępne akcjonariuszom i potencjalnym inwestorom. Obowiązki informacyjne wchodzą w życie w momencie, gdy spółka publikuje dokument informacyjny o ofercie publicznej, w tym przypadku są to komunikaty EBI i ESPI. W przypadku firm obecnych na dużym parkiecie, najczęściej jest to prospekt emisyjny, gdyż są one zobligowane do jego publikacji. Podobny obowiązek nie ciąży na spółkach wchodzących na rynek alternatywny, dlatego te mogą wybierać spośród memorandum informacyjnego, prospektu emisyjnego lub innego dokumentu, którego utworzenie zainicjuje ich publiczny żywot. Przedsiębiorstwa najczęściej zdają sobie sprawę, że wypełnianie obowiązków informacyjnych nie jest jedynie pchaniem biurokratycznego kieratu, lecz koniecznością wobec oczekiwań inwestorów. Przejrzysty wgląd w informacje na temat spółki jest formą promocji w oczach przyszłych nabywców akcji.
