Wierzę, że po zapoznaniu się z pierwszą częścią konstruowania programu wychowawczego, lektura drugiej części przekona czytelnika, że warto samemu to zrobić. Zachęcam do tego, bowiem nie robi błędów ten, kto nic nie robi – trochę może trąci, to myszką, ale ma głęboki sens.
Niepotrzebny strach, że nie dam rady, że nie potrafię zrobić kroków, które maja podłoże naukowe jest przyczyną nieporozumienia i "małej wiary". Zachęcam do przyjrzenia sie krokom konstruowania programów wychowawczych. Naprawdę warto.
Czy program wychowawczy lub profilaktyczny, może stać się własnym narzędziem do pracy? Czy praca wychowawcy - nauczyciela, mistrza - przewodnika, może cieszyć? Tak - wystarczy chcieć zobaczyć siebie w roli modela postaw dla innych, ze wszystkim tym, co nas buduje, tworzy, bez ukrywania.
